Iskra - 22 Luty 2014, 16:43 Temat postu: Czy ze zmrożonego serca Prequel: Grands-parents
 Markovskich uznano za zaginionych po Pierwszej Wojnie z Krainą Luster, gdzie walczyli przeciwko Ludziom. Miano nadzieję, że ich rozdział został zamknięty. Dorosły syn wyemigrował. Linia Carax to zubożała szlachta. Oboje nieświadomi, nawet teraz, istnienia Krainy. Obecnie mieszkają na wsi. Brali duży udział w wychowywaniu Evy i Joanne. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Proloque: Parents
 Iskra - 8 Wrzesień 2014, 19:57  Wspinała się po drzewach jak wiewiórka, jej ulubionym zajęciem było łapanie kotów – żeby pokazać, że może i potrafi, oczywiście – a całe poranki spędzała w towarzystwie starego ogrodnika obserwując jak się wykluwają ptaki. Wszystko to naturalnie doprowadzało maman do białej gorączki.  Czytała i nadal czytuje niemal wszystko co jej wpadnie w ręce. Prócz Lema. Prócz Lema. Błagamy o wybaczenie, panie Stanisławie.  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
— Evan... — zaczął jeszcze raz młody mężczyzna, próbując przeniknąć wzrokiem przez gęstą, zieloną koronę w kierunku gałęzi, na którą wdrapało się najbardziej dzikie i niesforne dziecko z jakim miał przyjemność się zetknąć. Bo przebywanie z córką inżyniera Markovskiego było przyjemnością – choć taką trochę przepełnioną strachem, że znów zniknęła mu z oczu, albo, jak teraz, że nawet nie wie kiedy wspięła się na jabłonkę, w gałęziach której dostrzegli gniazdo niedawno wyklutych słowików. — Nazwij mnie tak jeszcze raz i wejdę wyżej — zabrzmiał mu z góry dziecinny głos, który do perfekcji opanował już swoistą dla matki nutę groźby popartej władzą. Émile zacisnął usta, by nie wybuchnąć śmiechem i pomodlił się bezgłośnie, by malutka odziedziczyła po matce wyłącznie rude włosy, piegi i kategoryczny ton. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Iskra - 26 Styczeń 2015, 23:00 Temat postu: Chapitre 2 - Jaskrawe Światła  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Przez całą szerokość uliczki rozbrzmiewał głośny, pełen niezaprzeczalnego uroku, ale z pewnością pijacki kobiecy śmiech. Dziewoj było dwie, i choć nie podpierały się pod ramiona lub za szyje w charakterystycznie zygzakowatym marszu samopomogowym, dobrze słyszalny śpiew "Przepijemy naszej babci domek cały, / I ten kurnik co go ptaki obesrały" mieszanką polskiego i rosyjskiego nie wróżył dobrze, jeśli zechciało się spojrzeć do tyłu, na goniących je żandarmów. Trzymając się za ręce i potykając ze śmiechu, dziewczęta umknęły za róg, gubiąc straż miejską tylko po to, by wyższa z nich nie zauważyła zbocza i zsunęła się prosto do Sekwany. Po wyłowieniu niedoszłego topielca ruda spostrzega kolejny patrol i ponowna ucieczka staje się koniecznością. Szczególnie po potoku przekleństw ociekającej blondyny, słyszanym przynajmniej na drugim brzegu rzeki. Wspinaczka po metalowych schodach ewakuacyjnych zostaje nagrodzona urokliwym wschodem słońca przy niewielkich tylko stratach: zgubieniu jednej ze szpilek Rosjanki i nowej szramie na piegowatym policzku, zakrytej teraz jeszcze bardziej marchewkowymi w jaskrawym słońcu włosami. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Moc, z powodu której uważa się za przeklętą, mówi o niej więcej niżby chciała.  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 Blondyna w szpilkach jak do morderstwa - kogoś poprzez dźgnięcie lub siebie z powodu upadku z wysokości - spojrzała na platynowy zegarek, później na towarzyszącego jej młodzieńca, a następnie krzyknęła, sprawdzając reakcję chłopaka, w górę schodów: - Eva! Długo jeszcze? - Bo co? - rozległo się natychmiast, dźwięcznie i poirytowanie. - Bo się Agapit niecierpliwi! - Powiedz, że jeszcze chwila! Że wypiorę czerń mojej duszy i schodzę! - warknęła. Brwi bruneta powędrowały do góry, ale twarz nie zdradzała żadnego poruszenia. Nawet założył ręce na piersi. - Coś nie tak? - spytała Kalina, jak zawsze gotowa do bitki. - Po prostu trochę sobie poczekamy. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 Iskra - 26 Styczeń 2015, 23:04 Temat postu: Chapitre 3 - Nigdziebądź i pustoból. 
Iskra - 15 Lipiec 2015, 23:38  Ma kompletnego kota na punkcie literatury - w zasadzie nieważne jakiej - a może o niej mówić godzinami bez chwili przerwy, co idzie stwierdzić po lekkomyślnym rozpoczęciu rozmowy na ten temat.  Guided by a beating heart I can't tell where the journey will end But I know where it starts They say I'm caught up in a dream Well life will pass me by if I don't open up my eyes Well that's fine by me When I'm wiser and I'm older All this time I was finding myself And I didn't know I was lost  — To się nazywa obłęd [...]. — Wszystko się jakoś nazywa, wybierz sobie [...].  Iskra - 26 Lipiec 2015, 21:20 Temat postu: Chapitre 5 - Powiew wiatru szukam świata w którym jedna jaskółka czyni wiosnę gdzie szewc chodzi w butach gdzie jak cię widzą to dzień dobry szukam świata w którym człowiek człowiekowi człowiekiem 
Słodką nagrodą pocieszenia jest jednak Tytus. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 
złapię Cię za rękę, może nawet za słowo, a jeśli się odwrócisz wrócę radiową drogą 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ☕ All messed up And slightly twisted Am I sick or am I gifted ?
Śmierć zastanowił się przez chwilę. — KOTY, stwierdził w końcu. KOTY SĄ MIŁE. Bycie kotem jest niezwykle miłe, pomimo konieczności ciągłego powstrzymywania kocich odruchów i pragnień. O ile spacer po wąskim gzymsie kamienicy sprawia mi niesamowicie dużo frajdy, tak jak i zgrabne lądowanie z każdej pozycji, tak paląca chęć zatopienia zębów w kanarku sąsiadów nie jest czymś, czym chciałabym się pochwalić. Przy najbliższej okazji muszę pochwalić Victora za tak dobre panowanie nad żądzami. No, chyba że dla dwustukilogramowego kociska to tylko płotka i jego cichym marzeniem jest wszamać takiego, o, bociana. Albo pelikana.” 
Zadowolony z pierwszego śniegu to on nie był. Iskra - 12 Marzec 2017, 11:15 Temat postu: Glose They tried to break me down But I'm still on my feet This city's full of life So why is it hard to breathe? 
Tak przenikliwie bolało ją serce, że ze względu na ilość razy, gdy kładła sobie magiczne ręce na piersi i ze względu na ilość razy, gdy to nie pomagało, musiała wreszcie szczerze przyznać, że chyba jednak jest złamane. Mnogość chwil, które poświęciła wyłącznie na zerkanie w ekran telefonu zdawała się składać na te wszystkie nieznośnie długie dni, bolesne godziny i niespokojne noce. |
||||||
