Imię:
Hurrem
Nazwisko:
Dell
Pseudonim:
Hurrcia
Wiek:
30 lat / wizualnie 18 lat
Rasa:
Cień
Ranga:
Morfeusz
Miejsce zamieszkania:
Kraina Luster
Moce:
Urzeczywistnienie snów -
Niby nic, a jednak tak wiele. Choć stara się nie nadużywać ów mocy to gdy to robi, robi to konkretnie. Po przebudzeniu ofierze wydaje się, że dostała tzw "deja vu". Wszystko to co śniło się danej osobie, nagle staje się jawą. Jednak nie jest to stan wieczny. Trwa to zaledwie kilka minut. Przeważnie do jakiegoś momentu, w którym dana osoba ma podjąć konkretną decyzję itd. Skutkiem ubocznym dla Morfeusza jest nic innego jak osłabienie. Każdy "realny sen" odbiera siły powodując osłabienie a co za tym idzie, musi się posilić.

fotokineza - (tworzenie światła; działa 2 posty, potem 2 posty przerwy) - moc rangowa


Magia - Hydrokineza – moc umożliwiająca kontrolę wody i substancji zawierających wodę, które znajdują się w otoczeniu postaci. Ograniczenia mocy: nie obejmuje wody wchodzącej w skład ciał istot żywych; umożliwia zmianę stanu skupienia wody jedynie z gazowego i stałego w ciekły, nie odwrotnie. Nie potrafi idealnie władać nad tą mocą dopiero się w tej dziedzinie szkoli niestety, jako samouk wychodzi jej to o wiele ciężej niż by chciała. Jak na razie potrafi mając pod ręką choć szklankę z wodą wykorzystać ją i wszystkie w pobliżu źródła z wodą ( jeśli jest w domu to tylko miejsca gdzie można ów wodę zdobyć czyli, krany, wazony z kwiatami itd), tworząc kulę i np. może ugasić nią małe źródło ognia. Jest to jednak męczące dla niedoświadczonej dziewczyny im mniejsze doświadczenie tym większe zmęczenie poprzez próby nauki.


Umiejętności:

śpiew - Ma bardzo delikatny i pewny głos. Choć wykorzystuje go, gdy tylko może to jednak najczęściej może to robić pod prysznicem. Mało kiedy ma odwagę śpiewać publicznie.

Taniec - Sztuka którą opanowała z perfekcją, zatańczy z każdym i wszystko. Taniec na balach szlacheckich dla niej to pikuś, potańcówki nic trudnego. Po prostu zdolniacha od urodzenia.

Charakter:
Choć wydaje się być delikatną osobą, wielu się potrafi pomylić. Jej rysy twarzy mimo delikatności, mają w sobie nutę tajemniczości. Szpiczasta broda, delikatne kości policzkowe, drobny nosek. To tylko część tego co widzisz. W końcu wnętrze człowieka się liczy prawda. A co kryje się we wnętrzu Hurrem. Znajdziemy tam na pewno delikatną osobę, zawsze szczerą i uśmiechniętą. Pomimo tego, że jest, kim jest potrafi pokazać pazurki. Zawziętość jest jej minusem, gdy się czegoś podejmie, niema odwrotu. Uważa, że tylko tchórze się poddają a Ona do nich nie należy. Gdy poprosisz gotowa jest zaśpiewać, jednak gdy zezłościsz, rozszarpie na kawałki w obronie tych, których kocha. Nie znosi nakazów, ani zakazów. Jest osobą wolną i taką się czuje. Żyje swoimi prawami i zasadami, które są dla niej priorytetem, który zajmuje najwyższe miejsce. Jest osobą upartą, przeciągnięcie jej poprzez przekupstwo jest niemal niemożliwe. Kieruje się tym, że każdy ma swoją rację, co też śmiało podkreśla nie nakładając nikomu swoich racji.

Wygląd zewnętrzny:

Wpatrujesz się w delikatną twarz dziewczyny na oko mniej więcej osiemnaście lat. Jej kręcone włosy opadają lokami na ramiona pozostawiając po sobie artystyczny nieład. Kolor włosów przypomina ciemny fiolet. Dodaje to odrobinę tajemniczości osobie,która posiada ów barwę włosów. Delikatna cera niemal lśni blaskiem nie z tego świata. Szczupła sylwetka, delikatne krągłości przedstawiają przed Wami osiemnastoletnią dziewczynę z delikatnym i pewnym uśmiechem na twarzy. Biust opięty materiałem delikatnej sukni dopasowanej do całej sylwetki. Całość idealnie uwidocznia ciało dziewczyny. Nogi osłonięte ma białymi, wysokimi butami sięgającymi niemal do kolan wiązanych na tyle nogi. Przewodnim jej ubiorem jest biel. Biała odzież, której nie zamienia na żadną inną. Na prawym ramieniu ma znamię, które przypomina węża słynną Kobrę Królewską. Znamię zasłonięte jest zawsze przez rozpuszczone włosy Hurrem.

Historia:
O witaj dobry człowieku, chcesz posłuchać o historii życia Hurrem. Usiądź proszę, wygodnie się oprzyj i skup się, na tym co mam Ci do przekazania.

Wszystko zaczęło się trzydzieści lat temu. Na świat w Glassville to tam urodziła się nasza Hurrem. Bogata rodzina, ojciec arystokrata a jednak nie doczekał się syna, a córki. Co było dla arystokraty niestety godzące w jego "ego". Również los nie był jej łaskawym, szczęście nowo narodzonego dziecka prysnęło w tym samym dniu. Zawiedziony bogaty tatuś gdy dowiedział się o narodzinach córki wpadł w szał. Kobieta w połogu nie była w stanie chronić córki, nie była w siłach by pomóc i ocalić ją przed losem, jaki na nią czekał przygotowany przez ojca. Zrozpaczona matka została brutalnie oddzielona od niemowlęcia, które trafiło w piecze "opiekunów". Wszystko jednak ma swoje cele jak i w tym bolesnym rozstaniu. Choć gniew ojca dziewczynki był nie do opisania to jednak jakże szczęśliwy był, gdy do uszu jego doszło, że jednak dziewczynka nie jest zwyczajnym dzieckiem. Już w pierwszych latach życia ujawniło się, jaka jest. Ojciec dziewczynki powiadomiony przez opiekunów przybył po upływie pięciu lat od owego wydarzenia by dowiedzieć się co się dzieje z córką, to wtedy został świadkiem czegoś, czego zapewne nigdy nie zapomni. Maleńka kruszynka choć z delikatną cerą szlachcianki kierowała się dumnie przed siebie, wieść o tym że ma poznać swego rodziciela sprawiła jej tyle radości ale i złości. W końcu zostawił ją tak, pozostawił ją samą odebrał jej matkę i dzieciństwo. Kroczyła dumnie z uniesioną głową, baczne wpatrując się swymi oczyma w twarz ojca. Gdy wyrównała niemal stojąc przy ojcu uniosła głowę przyglądając się jego twarzy, po czym lekko dygnęła na przywitanie by po chwili oddalić się nieco od swego rodziciela. Obserwacja dziewczynki trwała zaledwie chwilę. Pięcioletnia dziewczynka czując żal i ból na widok kogoś, kto tak ją skrzywdził ujawniła pierwszą moc. Władanie nad wodą. Stojąca szklanka z herbatą przed ojcem, a dokładnie jej zawartość uniosła się i wylała prosto na twarz mężczyzny poprzez ruch dłoni dziewczynki. Wiedziała co robi, doskonale zdawała sobie z tego sprawę. Szkoliła się, ćwiczyła choć nie wiedziała, że jest podglądana przez opiekunów. Ci ukradkiem powiadomili jej biologicznego ojca o całym zajściu. Jednak reakcja jej ojca była inna. Z zadowoleniem podniósł się i nakazał jej opiekunom szkolić ją nadal. Po czym po prostu wyszedł. Milknąc znów na parę lat, nie dając znaku życia. Lata mijały, czas przepływał przez palce a Hurrem dorastała. Osiągając wiek i zdolności w miarę możliwości starała się zdobywać wiedzę. Gdy miała osiem lat wiadomość o śmierci rodziców nie zrobiła na niej żadnego wrażenia, w końcu nie znała ich, nie wiedziała jacy są. Jak zmarli nie wiedziała, została tylko powiadomiona o tym, znaleźli ich ciała w domu. Jednak osiem lat później wiadomość o śmierci opiekunów sprawiła, że dziewczyna załamała się nieco w sobie. Byli dla niej niemal jak prawdziwi rodzicie, to oni dali jej pierwsze nauki magii, To oni, byli pierwszymi, którzy powiedzieli jej, że jest Cieniem, że jest taka jak Oni, jak jej biologiczni rodzice. Również oni byli jej pierwszymi ofiarami Morfeusza, to im skradała dobre sny pozostawiając w koszmarach. To na nich posilała się. Jednak ostatni koszmar był tak przerażający, że zabił ich w śnie. Po dziś dzień obwinia siebie i stara się ograniczyć posilanie się, czy jak kto woli, wykradania snów. Boi się, że znów zabije, że znów pozostawi ofiarom sny, po których już się nie zbudzą. Ze świata ludzi uciekła do Krainy Luster, dzięki poznaniu swych "braci i siostry" mogła poznać świat, do którego należy. Do dzisiaj ma wyrzuty sumienia po tym co się stało. Choć uciekła nadal czuje się winna śmierci opiekunów.