[Luffy]

Wielka posiadłość gdzieś w krainie luster niebawem miała być miejscem narodzin nowego członka rodu Arstadio. Cała służba krzątała się nerwowo przed wejściem do pokoju gdzie ich pani właśnie rodziła nowego członka rodu. Co prawda miała już dwójkę dzieci lecz miłość jej i jej męża była tak wielka, że spłodzili kolejnego potomka. Na wielkim podwójnym łożu leżała kobieta która była matką dwójki dzieci a niebawem trójki. Obok niej stał podenerwowany ojciec i głowa rodu Arstadio. Max Arstadio ponieważ tak ów człowiek miał na imię spojrzał nerwowo na lekarza który odbierał poród.
-Proszę mi powiedzieć co się dzieje. Czemu to tak długo trwa?
Lekarz spojrzał na mężczyznę lecz nic nie odpowiedział i kontynuował mówiąc kobiecie co ma robić. Mężczyzna zdenerwowany usiadł na krześle i zaciskając wargi czekał na to co nastąpi. Przez prawie godzinę słychać było krzyki kobiety kiedy nagle lekarz wykrzyknął.
-To synek!
Mężczyzna wstał i pocałował kobietę w policzek. Lekarz przeciął pępowinę i można było słyszeć po krótkiej chwili płacz dziecka. Owinął je w ręcznik i podał kobiecie. Wzięła go ostrożnie na ręce i spojrzała szczęśliwa najpierw na chłopczyka a później na męża.
-Spójrz Max jaki on śliczny.
-Masz rację Mario jest piękny.
Patrzyli tak chwilę na dziecko kiedy do środka wbiegła służba i rodzeństwo chłopczyka. Były to dwie dziewczynki starsze od chłopczyka o pięć lat. Przytuliły się do matki i spojrzały rozradowane na braciszka.
-Mamusiu jak ma na imię?
-Luffy moje drogie. Luffy.
Max pokiwał głową zgadzając się na to imię i atmosfera radości spowiła pokój.
..............................................................................................................................
Teraz przenieśmy się sześc lat w przód. Młody Luffy był bardzo zdolnym dzieckiem i przejawiał bardzo duże zdolności w dziedzinie konstruowania broni do lalek i naprawie tychże. Jednak jego rodzicom to nie odpowiadało ponieważ nie chcieli by ich syn zajmował się tworzeniem marionetek. Wystarczy, że jego siostry się tym zajmowały a dokładniej jedna siostra ponieważ druga z dziewczynek imieniem Miko była przybraną siostrą Luffiego i była dachowcem co nie przeszkadzało ani jemu, ani drugiej siostrze. Rodzice też nie patrzyli na to czy ich córka jest marionetkarzem czy nie, pragnęli oni jedynie szczęścia córki. Ale wróćmy do sedna sprawy. Rodzice zabronili Luffiemu naprawiania lalek i robienia do nich broni ponieważ chcieli dla niego normalnego żywota. Niestety chłopak się buntował i robił to co mu zakazali w tajemnicy przez rok. Jednak pewnego razu zatrułby się trucizną którą sam wymyślił i sam zaprzestał pracy nad broniami i reperowaniem lalek. Sielanka trwała do dziesiątych urodzin chłopaka kiedy to jedna z bocznych gałęzi rodu chciała pozbyć się całej jego rodziny. W środku nocy został obudzony przez rodziców. Widział iż mieli przy sobie swoje marionetki a jego siostry były ubrane i spakowane.
-Synku musisz uciekać z siostrami.
Ojciec był bardzo przejęty i Luffy nie pytał o nic tylko ubrał się i wziął swoje rzeczy. Razem z siostrami uciekł tylnym wyjściem z posiadłości kiedy nagle usłyszał odgłosy walki. W jego oczach pojawiły się łzy i chciał biec po rodziców lecz jego siostry mu zabroniły. Wreszcie wydostali się z posiadłości i dotarli do starego mostu lecz dopadli ich niektórzy z napastników. Siostry postanowiły bronić chłopaka i kazały mu uciekać. ten jednak nie posłuchał ich i chciał im pomóc lecz napastnicy zniszczyli liny trzymające most i jego siostry spadły do wody ratując jego samego. Luffy jednak zdołał zbiec do lasu gdzie ukrywał się dwa dni dopóki odgłosy walki nie ucichły a dym z posiadłości nie zniknął. Chciał wrócić do domu ale nie miał po co więc zaczął tułaczkę po lesie. Błądził tak przez tydzień bez wody i jedzenia aż wreszcie zemdlał. Nagle obudził się czuja zapach jedzenia i ciepło ogniska. Uniósł się na łokciach i zauważył ryby powbijane na patyki które piekły się nad ogniem. Oblizał się głodny i stwierdził, że ktoś się nie obrazi jeśli parę ryb zniknie. Zjadł wszystko nie zostawiając nic prócz głów i ogonów a następnie popił wodą którą znalazł. Nagle usłyszał czyjeś kroki i przerażony chciał uciec lecz nie miał na to siły. Kiedy z za drzew wyłoniła się postać jego czy rozszerzyły się i uradowany pobiegł do tej persony którą to był służący ich rodziny Xierro.
-Xierro! Jak się cieszę że cię widzę.
-Ja też paniczu.
Xierro schylił się i złapał śmiejącego się chłopaka po czym przytulił go i zaczęli się śmiać razem. Niestety po chwili przyszła pora na wyjaśnienie tego co zaszło w domu. Xierro postawił Luffiego na ziemi i zaczął mówić.
-Posłuchaj Luffy teraz powiem ci co się stało w domu.
Nagle chłopakowi zaszkliły się oczy i wtulił się w Xierro płacząc głośno. Służący pocieszał go chwilę ale wreszcie musiał przemówić.
-Luffy słuchaj uważnie. Twoja rodzina została zabita przez boczną gałąź naszego rodu która to chciała przejąć władzę. Muszę przekazać ci całą swoją wiedzę dotyczącą tworzenia lalek ponieważ któregoś dnia przyjdą po ciebie. Rozumiesz?
Luffy pokiwał głową i wytarł łzy. Xierro miał rację i musiał się go teraz słuchać. Luffy był teraz głową rodu który nie wyginął ponieważ żył jeszcze on i mógł ten ród przedłużyć. Minęły dwa lata i Xierro kazał Luffiemu zrobić swoje własne marionetki. Chłopak zgromadził potrzebne rzeczy i zaczął tworzyć swoje dzieła. Lecz nic co stworzył nie było dla niego idealne i niszczył to od razu biorąc się na nowo do pracy. Wreszcie po miesiącu ciężkiej pracy stworzył dwie idealne lalki. Nawet Xierro był pod wrażeniem choć jego wiedza i umiejętności przerastały Luffiego. Lalki przedstawiały małe dzieci i Lyffy nie wiedział czemu zrobiła akurat takie lecz były istnym cudem. Na zewnątrz z drewna lecz w środku miały istne cudo techniki a na dodatek były naszpikowane broniami. Pierwsza lalka została nazwana przez niego Chuck i była naszpikowana nożami i innymi ostrzami a druga lalka Antonio miała bomby dymne i trucizny. Xierro nakazał Luffiemu udać się w podróż i poszukać inspiracji do innych lalek po czym wrócić tu po ośmiu latach. Luffy posłuchał go i podróżował po świecie robiąc nowe lalki lecz sprzedawał je innym marionetkarzom korzystając tylko ze swoich lalek. Po ośmiu latach wrócił na wyznaczone miejsce lecz przeżył niemiłą niespodziankę ponieważ został zaatakowany przez zabójców. Poradził sobie z nimi i dowiedział się iż to Xierro nasłał ich na niego ponieważ był głową bocznej gałęzi rodu. Luffy musiał się zemścić i odnalazł Xierro po czym dokonał swojej zemsty, Następnie tułał się dwa lata bez celu aż wreszcie osiadł na stałe w krainie luster.