[Daniel]

Dość duży dom z kamiennymi z zewnątrz ścianami, werandą i czarnym dachem: piwnica, parter, piętro i strych. Leży daleko od innych, na pustkowiu.

PIWNICA: Prowadzą do niej drewniane, skrzypiące przy każdym kroku, stare schody, w których roi się od dziur. Ściany są z kamienia, ponadto zazwyczaj wydają się wilgotne, chłodne i niezbyt przyjemne w dotyku. I czuć tam stęchlizną. Cała masa starych mebli stoi bez żadnego konkretnego układu właśnie w piwnicy. Sofa, łóżko, fotel, przewrócony stół, oraz oczywiście masa kurzu i pajęczyn. Pod ścianami znajdują się wielkie, dębowe szafki z mnóstwem książek, które wydają się być nietknięte od lat. W dodatku można tam nie raz natknąć się na myszy, zapewne właśnie dlatego tak często przesiaduje tam biała kotka, która czasami go odwiedza.

PARTER: Po wejściu przez duże, dębowe wrota i widzimy ściany oklejone karmazynową tapetą i drewnianą podłogę.
Tuż za drzwiami znajduje się niewielki korytarz z wieszakami i kilka par butów stojących przy szafce, w której powinny one być. Do tego wielkie lustro na lewej ścianie.

Dalej salon: kanapa o kolorze podobnym do tapety z mięciutkimi, ozdobnymi poduszkami, na drewnianym stoliczku stoi wazon z czarnymi różami, a pod puchaty, czerwony dywanik. Światło dzienne wpada przez duże okno, które zazwyczaj jest otwarte, przez co lekkie, czarne firanki unoszą się z każdym podmuchem wiatru. Ściany zdobią liczne obrazy, najprzeróżniejsze zarówno pod względem tego, co przedstawiają (portrety, krajobrazy) jak i rozmiarów.

Kuchnia: znajduje się na lewo od salonu. Czarno-biała tapeta w kratkę i taka sama, kafelkowa podłoga. Są tam standardowe rzeczy: pojemna, biała lodówka przy której stoją szafki z czarnymi blatami (jest ich sześć), w jeden wbudowana jest umywalka (ten trzeci od lodówki), znów blat i piekarnik z kuchenką. Nad nimi znajdują się wiszące szafki, w których znajdują się naczynia, leki i trochę jedzenia, jak płatki, chipsy itd. Jest też kosz na śmieci, a po przeciwnej stronie lodówki barek, za którym stoją wysokie, dość miękkie krzesła bez oparcia. W ów barku stawia się szklanki (są w nim półki).

PIĘTRO: Pięknie rzeźbione drewniane schody prowadzą na piętro, gdzie znajdują się dwie sypialnie i łazienki. Pokoje stoją na przeciwko siebie: po prawej sypialnia, po lewej gościnny. Korytarze są dość długie, na ścianach wiszą obrazy, maski i płaskorzeźby.

Sypialnia i pokój gościnny:
Jest ona urządzona dość prosto, jak na tak bogatą chałupę. Jedno, szerokie łóżko z baldachimem wykonanym z grubo szytej satyny aby skutecznie chronił przed słońcem, jedwabna pościel dla przyjemniejszego dotyku. Ściany jasne, przyjemne w patrzeniu. Łóżko za to się wybija - pościel jest czerwona, a sam baldachim czarny jak noc. Oprócz tego mamy tu jedną szafkę na niezbędne dyrdymały, no i potężną biblioteczkę, zasłaniającą praktycznie całą ścianę. Okno wychodzi na wschód i jest stale praktycznie zasłonięte czarną, absolutnie nieprzepuszczającą światła kotarą. Ogólnie pokój, pomimo utrzymania go ogólnie w jasnych barwach, jest ciemny jak cholera nawet w biały dzień. Oba pokoje są takie same, ale pokój gościnny jest mniejszy.

Wspólna łazienka: fiołkowe i szare kafelki na ścianach jak i podłodze, na lewo od drzwi duża wanna, gdy się w niej stanie woda sięga do kolan. Nad nią lustro z jasnofioletową żaluzją i niezbyt szerokim parapetem. Po przeciwnej stronie szafka na szara ręczniki, nad nią wieszak, obok po lewej umywalka i lustro, pod którym znajduje się półka z mnóstwem kosmetyków, pasta do zębów i oczywiście kubeczek ze szczoteczkami do zębów. Toaleta jest nieco oddzielona, stoi na przeciwko wejścia w jakby osobnym pokoiku, tyle, że bez żadnych drzwi.

STRYCH: Klapa w suficie na końcu sufitu jest otwierana za pomocą kija z haczykiem na końcu, potem trzeba rozłożyć drewniane schodki i wejść po nich w górę, aby znaleźć się na starym, zimnym i zapomnianym strychu. Sufit znajduje się nisko, przez co trzeba albo się schylać, albo chodzić na czworaka. Nie ma tam żadnej żarówki, światło wpada jedynie przez okno znajdujące się tuż nad ziemią, które do tego jest potwornie zakurzone, a zliczenie pajęczyn w które można wpaść po drodze do niego jest chyba niemożliwe. Wszędzie walają się pełne różnych staroci kartony. Dawne pamiątki i tak cenne niegdyś rzeczy teraz są już zbędne, a ich widok tutaj odstrasza- jak manekin krawiecki, stare maski, podniszczone łóżko, domek dla lalek i mnóstwo niepotrzebnych już nikomu zabawek.

Dość duży dom z kamiennymi z zewnątrz ścianami, werandą i czarnym dachem: piwnica, parter, piętro i strych. Leży daleko od innych, na pustkowiu.

PIWNICA: Prowadzą do niej drewniane, skrzypiące przy każdym kroku, stare schody, w których roi się od dziur. Ściany są z kamienia, ponadto zazwyczaj wydają się wilgotne, chłodne i niezbyt przyjemne w dotyku. I czuć tam stęchlizną. Cała masa starych mebli stoi bez żadnego konkretnego układu właśnie w piwnicy. Sofa, łóżko, fotel, przewrócony stół, oraz oczywiście masa kurzu i pajęczyn. Pod ścianami znajdują się wielkie, dębowe szafki z mnóstwem książek, które wydają się być nietknięte od lat. W dodatku można tam nie raz natknąć się na myszy, zapewne właśnie dlatego tak często przesiaduje tam biała kotka, która czasami go odwiedza.

PARTER: Po wejściu przez duże, dębowe wrota i widzimy ściany oklejone karmazynową tapetą i drewnianą podłogę.
Tuż za drzwiami znajduje się niewielki korytarz z wieszakami i kilka par butów stojących przy szafce, w której powinny one być. Do tego wielkie lustro na lewej ścianie.

Dalej salon: kanapa o kolorze podobnym do tapety z mięciutkimi, ozdobnymi poduszkami, na drewnianym stoliczku stoi wazon z czarnymi różami, a pod puchaty, czerwony dywanik. Światło dzienne wpada przez duże okno, które zazwyczaj jest otwarte, przez co lekkie, czarne firanki unoszą się z każdym podmuchem wiatru. Ściany zdobią liczne obrazy, najprzeróżniejsze zarówno pod względem tego, co przedstawiają (portrety, krajobrazy) jak i rozmiarów.

Kuchnia: znajduje się na lewo od salonu. Czarno-biała tapeta w kratkę i taka sama, kafelkowa podłoga. Są tam standardowe rzeczy: pojemna, biała lodówka przy której stoją szafki z czarnymi blatami (jest ich sześć), w jeden wbudowana jest umywalka (ten trzeci od lodówki), znów blat i piekarnik z kuchenką. Nad nimi znajdują się wiszące szafki, w których znajdują się naczynia, leki i trochę jedzenia, jak płatki, chipsy itd. Jest też kosz na śmieci, a po przeciwnej stronie lodówki barek, za którym stoją wysokie, dość miękkie krzesła bez oparcia. W ów barku stawia się szklanki (są w nim półki).

PIĘTRO: Pięknie rzeźbione drewniane schody prowadzą na piętro, gdzie znajdują się dwie sypialnie i łazienki. Pokoje stoją na przeciwko siebie: po prawej sypialnia, po lewej gościnny. Korytarze są dość długie, na ścianach wiszą obrazy, maski i płaskorzeźby.

Sypialnia i pokój gościnny:
Jest ona urządzona dość prosto, jak na tak bogatą chałupę. Jedno, szerokie łóżko z baldachimem wykonanym z grubo szytej satyny aby skutecznie chronił przed słońcem, jedwabna pościel dla przyjemniejszego dotyku. Ściany jasne, przyjemne w patrzeniu. Łóżko za to się wybija - pościel jest czerwona, a sam baldachim czarny jak noc. Oprócz tego mamy tu jedną szafkę na niezbędne dyrdymały, no i potężną biblioteczkę, zasłaniającą praktycznie całą ścianę. Okno wychodzi na wschód i jest stale praktycznie zasłonięte czarną, absolutnie nieprzepuszczającą światła kotarą. Ogólnie pokój, pomimo utrzymania go ogólnie w jasnych barwach, jest ciemny jak cholera nawet w biały dzień. Oba pokoje są takie same, ale pokój gościnny jest mniejszy.

Wspólna łazienka: fiołkowe i szare kafelki na ścianach jak i podłodze, na lewo od drzwi duża wanna, gdy się w niej stanie woda sięga do kolan. Nad nią lustro z jasnofioletową żaluzją i niezbyt szerokim parapetem. Po przeciwnej stronie szafka na szara ręczniki, nad nią wieszak, obok po lewej umywalka i lustro, pod którym znajduje się półka z mnóstwem kosmetyków, pasta do zębów i oczywiście kubeczek ze szczoteczkami do zębów. Toaleta jest nieco oddzielona, stoi na przeciwko wejścia w jakby osobnym pokoiku, tyle, że bez żadnych drzwi.

STRYCH: Klapa w suficie na końcu sufitu jest otwierana za pomocą kija z haczykiem na końcu, potem trzeba rozłożyć drewniane schodki i wejść po nich w górę, aby znaleźć się na starym, zimnym i zapomnianym strychu. Sufit znajduje się nisko, przez co trzeba albo się schylać, albo chodzić na czworaka. Nie ma tam żadnej żarówki, światło wpada jedynie przez okno znajdujące się tuż nad ziemią, które do tego jest potwornie zakurzone, a zliczenie pajęczyn w które można wpaść po drodze do niego jest chyba niemożliwe. Wszędzie walają się pełne różnych staroci kartony. Dawne pamiątki i tak cenne niegdyś rzeczy teraz są już zbędne, a ich widok tutaj odstrasza- jak manekin krawiecki, stare maski, podniszczone łóżko, domek dla lalek i mnóstwo niepotrzebnych już nikomu zabawek.