[Gość]

Imię:

Ojciec zmarł nie tak dawno temu. Choć może to było dawno, jednak jemu czas płynął inaczej?
Wcale nie było mu żal starego dziadygi. Lepszym rozwiązaniem była jego śmierć niż ciągła egzystencja na tym świecie. A on dostał po nim spadek. Spadek niezwykły, który, lekko mówiąc, go denerwował. Nie śmiał odmówić duchom. Tym oto sposobem przejął rodzinny interes.
A teraz musiał pilnować tych niedorozwiniętych robotników, bo zaraz zniszczą jedyny ślad jego istnienia w tym świecie. Przeklął pod nosem, gdy omal nie zrzucili na niego puszki z farbą. Zabrał by się za to sam, ale nie, szkoda mu było czasu, który i tak teraz marnuje strzegąc porządku. Spojrzał jeszcze raz na napis nad budynkiem.

„Wytwórnia zabawek.
Właściciel: Dieter...

Dieter. Tak mu było na imię. Cóż za głupota.

Nazwisko:

Dalej słowa układały się w nazwisko rodowe. Nazwisko, które go prześladowało wszędzie miał go serdecznie dość. I jeszcze te niestworzone historie!

...van der Berg

Pseudonim:

Komu nieznany pozostaje balet Czajkowskiego o wdzięcznym tytule „Dziadek do Orzechów” niech żałuje. Lecz co ma wiatrak do piernika, prócz takiej samej liczby liter? Na cześć Drosselmeyera, ojca chrzestnego Klary, Dieter van der Berg przyjął swe przezwisko. Może nie tyle, co przyjął a tak go nazwali ludzie. Herr Drosselmeyer zatem ożywia lalki...

Wiek:

Nie wiedział ile dokładnie ma lat. Nigdy nie liczył, nigdy się nie przejmował takimi sprawami, to go nie obchodziło. Nie czuł upływu lat. Mimo to rósł, czego już nie mógł pominąć. Teraz z wyglądu mógł podpinać się pod osobę trzydziestoletnią albo i starszą...

Rasa:

Był Marionetkarzem. Było to widać od razu. Człowiek (lub inna istota) nie zastanawiała się szczególnie kim on może być, bo po co jeśli to takie widoczne?

Ranga:

W swym dążeniu do ideału nie ma sobie równych. Nic więc dziwnego, że jest Obsydianowym Twórcą. Może gdyby zechciał udałoby mu się zostać Władca Lalek, lecz po co, gdy musi spełnić swą misję? Ten tytuł tylko by mu przeszkadzał.

Miejsce zamieszkania:

Nigdy by nie opuścił rodzinnego domu. Może nawet nie wiedział, że coś poza tym istnieje? Nic więc dziwnego, że jego rezydencją jest Kraina Luster.

Moce:

- Taniec Wieszczki Cukrowej

Może nie do końca o trafnej nazwie moc. Herr Drosselmeyer potrafi ożywić swoje zabawki. Lecz proszę się tak nie zachwycać. Jeżeli coś jest większe od niego na pewno nie podoła zadaniu. Ponad to nie trwa to wiecznie, im większy cel tym krócej Taniec się trzyma. Odstępstwem są oczywiście Marionetki, jednak te napędza siła Klucza i mechanizm.

- Walc Kwiatów

Kiedyś ludzie sterowali scenicznymi Marionetkami za pomocą cienkich drucików. Herr Drosselmeyer także korzysta z owej sztuki lecz w trochę innej formie. Może on dowolnego osobnika „zaczepić” na takie druciki. Szkoda, że działa to tak krótko*. Prócz tego druciki są niebezpieczne dla niektórych z powodu swej cienkości... i ostrości. Można nimi przez przypadek kogoś przeciąć.

- Blokada umysłu

Marionetkarz, który daje sobą kierować jest Marionetką, nie Marionetkarzem. Herr Drosselmeyer zatem opanował sztukę zamykania swego umysłu przed wścibskimi osobami.

Umiejętności:

- Zabaweczki

Czy zdziwiłby kogoś Marionetkarz, który zajmuje się produkcją zabawek? Nie? Zatem dobrze. Herr Drosselmeyer zarabia bowiem na swe życie prowadząc mały sklepik, którego asortyment sam wyrabia!

- Sztuka

Jego dzieła znane są we wszystkich światach, a to dzięki pewnemu poczuciu stylu, dobrym oku i sprawnych rękach. W wolnych chwilach Herr Drosselmeyer zajmuje się malunkiem!

- Zatańczy ze mną Pani?

Na wzór swych Marionetek Herr Drosselmeyer nauczył się tańca. Zatem moge prosić na parkiet?

Charakter:

Cóż można powiedzieć o Panu Marionetkarzu prócz tego, iż jest niezwykle tajemniczy? Można powiedzieć dużo. Dużo powiedzieć jednak mogą tylko o nim jego Dzieła.
Gaia opisałaby go jako człowieka dobrego, posiadającego czas i zdolności, by móc poświęcać się innym. Według niej byłby on doskonałym ojcem, który całkowicie oddałby się swemu potomstwu, by móc z niego uczynić osoby idealne tak jak jego lalki. W jej oczach kocha naturę, to co znajduje się wokół niego. Szanuje wszystko i wszystkich. Chce jak najlepiej się sprawować, choć może nie do końca mu to wychodzi. Gaia chciałaby, by Herr Drosselmeyer znalazł w swym życiu szczęście, gdyż na to zasługuje! Powołał w końcu do życia tyle wspaniałych rzeczy, które mogły skończyć w mniej szlachetny sposób!
Eve pokazałaby czytelnikowi odmienną naturę tego ponurego Marionetkarza. Przedstawiłaby go jako osobę o gorącym sercu, bardzo emocjonalnego. Według jej wizji to kochanek doskonały. Namiętny i pełen pasji. Dla swej kobiety potrafiłby podpalić cały świat, a nawet dwa światy. Jego celem było stworzenie swej idealnej małżonki. W tym celu właśnie tworzył lalki.
Lilith widzi go za to jako wielkiego grzesznika, co wcale jej nie przeszkadza. Jej wizją jest Herr Drosselmeyer przepełniony złymi uczynkami. Nędznik, który tworzy sztuczne życie, by zaspokoić chore potrzeby. Jest usposobieniem zła, nienawiści, sam Zły mógłby się od niego uczyć. To jej się jednak podoba. Ona tego pragnie!

I tylko nieruchome oczy Nephthys wydają się tu obiektywne. Widziała ona powiem Herr Drosselmeyera z boku, nie wchodząc w reakcję z nim. Nie czując nic do niego prócz nienawiści...
Nephthys powiedziałaby, że to biedny Marionetkarz, całkowicie pochłonięty pracą, nie zauważa tego, co się wokół niego dzieje. Woli siedzieć nad mechanizmem, niż wyjść na dwór. Prócz tego jest skryty ze swymi uczuciami, boi się je wyrażać. Niewiele mówi i trudno coś z niego wyciągnać. Najlepiej by było dla niego, gdyby szybko zszedł...

Wygląd zewnętrzny:

Cóż można powiedzieć o Herr Drosselmeyerze prócz tego, że jest Marionetkarzem?
Można powiedzieć, że jest to rosły mężczyzna o pełnych gabarytach. Niczego mu nie brakuje, choć czasami to doskwiera.
Jest to osobnik dość wysoki, bo nie wszędzie chodzą istoty mające po metr dziewięćdziesiąt. Barki jego szerokie, bez problemu objąłby niejeden dąb czy inne drzewo. Wręcz idealne do przytulania lub miażdżenia w uścisku.
Rysy ma męskie. Dość mocno wystające kości policzkowe. Może trochę garbaty nos, lecz w końcu to jego Marionetka ma być idealna a nie on. Oczy koloru zielonego zwykle spoglądają smutno i z pewnym dystansem na świat wokół. Gdyby ktoś umiał sprawić by błyszczały tak jak kiedyś, gdy potrafił się śmiać całym swym duchem, na pewno nie wyglądałby tak strasznie. Usta wąskie, zaciśnięte często w wyrazie skupienia lub niesmaku, nie pamiętają co to radość. Brwi zmarszczone, jakby głowił się nad trudna zagadka. Włosy o kolorze popiołu lub, jak niektórzy wolą, popielatego blondu. Nie są zbyt długie, wręcz krótkie. Kilka kosmyków opada na twarz. Na czole niewielka blizna.
Ruchy ma lekko ospałe, lecz wykonywane z dbałością o szczegóły, co w tym fachu jest bardzo przydatne.
Nieodłącznym elementem jego wyglądu jest fajka, którą lubi palić, gdy chce się „zrelaksować”.

Krótka historia:

Dziadek do Orzechów...

* max. 3 posty o ile ofiara się zbytnio nie wyrywa

[Herr Drosselmeyer]

Niestety przeglądarka mnie wylogowała zanim udało się zwrócic uwagę i tak tego...
Przepraszam.

Niestety przeglądarka mnie wylogowała zanim udało się zwrócic uwagę i tak tego...
Przepraszam.

[Drakar]

Jak kolorowo :3

- Taniec Wieszczki Cukrowej - jak powiedziałeś, zależy od wielkości, jeśli rozmiarów przeciętnego człowieka - maksimum trzy posty, wymiary szczura (albo tak około) - 6 postów maks. Te średnie do 4 - 5.
Reszta ładnie ograniczona, historia ma spokojnie 500 słów. Wszystko jest okej, więc nadaję rangę i rasę.

Mam nadzieję, że szybko wstawisz avatar!

Pozostaje mi tylko życzyć dobrej zabawy po drugiej stronie lustra :3