[Charlotte]

Miejsce ów niezbyt wyróżnia się pośród innych, wielkomiejskich budynków. Można rzec nawet, że zostało zgubione pośród ostępów miejskiej dżungli. Jest to bowiem niezbyt wysoki, zbudowany z ciemnobrązowej cegły budyneczek, nad którego oszklonym wejściem wisi ozdobny szyld z napisem "Zegarmistrz". Po bokach tychże drzwi widać ciągnące się od podłogi, aż do górnej framugi okna, w nocy i podczas nieobecności właścicielki lokalu zasłonięte bordowymi, falbaniastymi zasłonami. Wnętrze również nie prezentuje się szczególnie olśniewająco, choć nie da się zaprzeczyć, iż jest schludne i na swój sposób nawet przytulne. Na ścianach wiszą różnorakie zegary - wahadłowe, z kukułkami, jest nawet jeden stojący, sięgający mniej więcej na trzy czwarte wysokości drzwi. Resztę miejsca zajmują obszerne, szklane gablotki, oświetlone niewielkimi reflektorkami. W nich znajdują się oczywiście zegarki - począwszy na kieszonkowych, a skończywszy na elektrycznych, których jest jednak nieporównywalnie mniej. Ściany pomalowane są na kolor ciemnobrązowy. Mniej więcej w centralnej części pomieszczenia znajduje się lada oraz dość wysokie krzesło, dzięki któremu Charlotte maskuje swój niezbyt pokaźny wzrost. W głębi widoczne są kolejne drzwi, których próg przekroczyć miała zaszczyt tylko jedna osoba. Kryją one bowiem dość niepozorne mieszkanko panienki - sypialnię z dwoma szafami i łóżkiem, łazienkę, kuchnię i pracownię, w której naprawia zegarki i pozytywki. Tu znajduje się kolejne biurko i już nie tak wysokie krzesło. Na tyłach budynku znajduje się również drugie wyjście i to z niego panienka van Lethan najczęściej korzysta, najzwyczajniej w świecie nie lubiąc pokazywać się publicznie. Jedynym mankamentem tego miejsca jest fakt, że na drzwiach frontowych aż nazbyt często wisi karteczka z ozdobnym napisem "Zamknięte", jednak efekty pracy dziewczynki rekompensują długi czas oczekiwania.

Miejsce ów niezbyt wyróżnia się pośród innych, wielkomiejskich budynków. Można rzec nawet, że zostało zgubione pośród ostępów miejskiej dżungli. Jest to bowiem niezbyt wysoki, zbudowany z ciemnobrązowej cegły budyneczek, nad którego oszklonym wejściem wisi ozdobny szyld z napisem "Zegarmistrz". Po bokach tychże drzwi widać ciągnące się od podłogi, aż do górnej framugi okna, w nocy i podczas nieobecności właścicielki lokalu zasłonięte bordowymi, falbaniastymi zasłonami. Wnętrze również nie prezentuje się szczególnie olśniewająco, choć nie da się zaprzeczyć, iż jest schludne i na swój sposób nawet przytulne. Na ścianach wiszą różnorakie zegary - wahadłowe, z kukułkami, jest nawet jeden stojący, sięgający mniej więcej na trzy czwarte wysokości drzwi. Resztę miejsca zajmują obszerne, szklane gablotki, oświetlone niewielkimi reflektorkami. W nich znajdują się oczywiście zegarki - począwszy na kieszonkowych, a skończywszy na elektrycznych, których jest jednak nieporównywalnie mniej. Ściany pomalowane są na kolor ciemnobrązowy. Mniej więcej w centralnej części pomieszczenia znajduje się lada oraz dość wysokie krzesło, dzięki któremu Charlotte maskuje swój niezbyt pokaźny wzrost. W głębi widoczne są kolejne drzwi, których próg przekroczyć miała zaszczyt tylko jedna osoba. Kryją one bowiem dość niepozorne mieszkanko panienki - sypialnię z dwoma szafami i łóżkiem, łazienkę, kuchnię i pracownię, w której naprawia zegarki i pozytywki. Tu znajduje się kolejne biurko i już nie tak wysokie krzesło. Na tyłach budynku znajduje się również drugie wyjście i to z niego panienka van Lethan najczęściej korzysta, najzwyczajniej w świecie nie lubiąc pokazywać się publicznie. Jedynym mankamentem tego miejsca jest fakt, że na drzwiach frontowych aż nazbyt często wisi karteczka z ozdobnym napisem "Zamknięte", jednak efekty pracy dziewczynki rekompensują długi czas oczekiwania.