Po drugiej stronie krzywego zwierciadła... :: Zobacz temat - Flutter Neurit's Pressrou von Hesrous Bonvolore ke Peete

Imię/Nazwisko:
Flutter Nouret's Pressrou von Hesrous Bonvolore ke Peete
Moje miano ma długie pochodzenie mojego rodu, nie żeby mnie to szczególnie obchodziło, ale takie są prawdy w których zatacza się mój rodzinny „krąg”. Prócz występującego tam imienia mającego określić jakieś moje znaczenie w życiu, oraz przydomku który rzekomo został ustanowiony w momencie ukończenia progu dojrzałości, jest tam również podane miejsce rodowe jak i przezwany oficjalnie w dawnych czasach nasz ród, niby za pewne zasługi.

Pseudonim:
Aktualnie: Trzepot bądź Trzepoczący.
Nie mam pojęcia jaki pseudonim powinienem posiadać, jeszcze ktoś uzna że się wywyższam i co wtedy? Dam samowolkę innym, a nóż może coś nazbyt obraźliwego mi nie dadzą? Ja lubię nazywać różne rzeczy, a nawet osoby po swojemu, ale do siebie nigdy nie miałem na tyle odwagi, albo po prostu wolałem tego nie próbować.
Ale trzeba dodać, wśród rodzeństwa, ludzi/nieludzi z którymi pracowałem w szpitalach czy warsztatach, częstymi przydomkami były Trzepot, czy Trzepoczący. No cóż, ale zobaczymy czy taka tradycja się utrzyma.

Wiek:
Wyglądam na jakieś 22 do góra 25?
Jednak lat przeminąć mi mogło kilkadziesiąt, może nawet przekroczyłem setkę? Ale z pewnością już nie więcej.
Większość przypadków bardziej spędziłem swoje lata w szpitalach, bibliotekach lub warsztatach. Nie znam pomimo tylu lat, tak dobrze Świata Luster, czy Świat Ludzi. Pomijając fakt szpitali, oraz warsztatów.

Rasa:
Marionetkarz

Ranga:
Będę starał się w przyszłości o Władce Lalek - aktualnie brak.

Miejsce zamieszkania:
Włóczy się po Krainie Luster, nie ma zamieszkania.

Moce:
Jakaś moc:
Aktualnie brak - kiedyś będzie tu moc.

Remedium:
Moc posiadałem od narodzin jak każdy, ale odkryłem Ją dopiero kiedy zechciałem bardzo pomagać innym, wcześniej nie zdawałem sobie z niej sprawy. Wtedy kiedy nie mogły pomóc nowoczesne sprzęty medyczne, ani przydatne medykamenty które pozyskałem drogą alchemii. Mam tutaj dokładniej na myśli narządy, kończyny, lub inne części ciała u wszelakich stworzeń. Dlatego wybudził się we mnie potencjał, który jednak ma nieco wymagań, by mógł zacząć czynić cuda. Potrafię stworzyć nową tkankę, odtworzyć komuś rękę, serce, nerkę, lub wiele wiele innych. Jak to działa? Potrzebuje podstawy by ulepić o odpowiednim kształcie element jaki chce uzyskać. Może to być glina, ziemia, modelina, cokolwiek co pozwala na to możliwość, mogę nawet z drewna wyrzeźbić. Po dodaniu odpowiedniej esencji oraz elementu który pochodzi od pacjenta - co jest bardzo niezbędne, mogę przejść do przeszczepu. Łącze to co pozyskałem, z ciałem pokaleczonego. Element łączy się i przybiera zalety utraconej części. Mogę też w ten sposób stworzyć też protezę, bądź coś innego w tym kierunku, jeśli nie jest możliwe ostateczne odtworzenie ciała - np. z powodu klątwy bądź innej rzeczy.
Istnieje oczywiście limit moich możliwości, ktoś kto ciągle wraca do mnie poharatany, nie może liczyć że za każdym razem cudownie uzdrowię. Dlatego przy nadużyciu, będzie musiał znacznie dłużej poczekać, za nim będę mógł wykorzystać na nim moje remedium.

Umiejętności:
Alchemia
Pojęcie jest dosyć ogólne, jednak co Ja potrafię dokładniej? Na początku wkułem wiedze książkową, więc moim podstawowym i najlepszym uzdolnieniem, jest rozpoznawanie wszelakich substancji oraz odpowiedni odbiór reakcji jaki w nich zachodzi. Gdy natrafię na jakiś dziwny związek, staram się jak najszybciej dojść czym on jest i jakie posiada reakcje, albo jakie już spowodował na innych rzeczach lub osobach. Oczywiście, to najważniejsza podstawa, bo reszta zakresu którą mam, jest już praktyczniejsza. W plecaku posiadam cały zasób narzędzi w których mogę bez problemowo łączyć zdobyte substancje i tworzyć całkiem nowe, a przynajmniej te co już poznałem. Nie interesowałem że żadnymi wybuchowymi, żrącymi czy innymi zagrażającymi życie, choć pewnie z książką w ręku mógłbym stworzyć. Zajmuje się bardziej tworzeniem pomocnych substancji, a nawet takie które przydadzą się w medycynie czy naprawie, lub takie które wykorzystam pod moją moc.

Medycyna
Moja wiedza na medycynie jest dość obszerna, od podstaw takich jak opatrywanie powierzchownych ran, radzenie sobie z złamaniami, czy nawet operowanie. Miałem okazje nawet wymieniać narządy i być przy ich przeszczepie, przynajmniej na ile pozwalała technika, a czasami nawet czyjaś moc, co mogłem odebrać jako dobrą koncepcje. Miałem też specjalną wyprawę do świata ludzi, specjalnie by poznać współczesną tam medycynę, o której słyszałem że bije na głowę z naszego świata. Spędziłem lata głównie tylko dlatego by działać niczym wolontariat, poznałem nowoczesne sposoby operowania, oraz wykorzystaniu do tego odpowiedniej technologi która była tam dostępna. Interesowałem się przede wszystkim dziedziną transplantologii, ale również innych nie zostawiałem w tyle.
W ciągu swoich lat nieraz pochłaniałem się wyłącznie medycynie, operując na różnych istotach które chodzą po Świecie Ludzi jak i Krainie Luster. Z chęcią pobierałem nauki od osób bardziej doświadczonych i pod ich okiem przejmowałem kontrolę nad konkretną operacją.

Reperowanie
Swoje uzdolnienie skupiałem przede wszystkim na naprawie lalek, udzielania im wszelkiej pomocy, ale to miałem wrodzone jak każdy Marionetkarz. Lecz mi nie starczała ta wiedza, dlatego również poświęcałem swoje lata w różnych warsztatach. Zawsze lubiłem dochodzić z czego jest wykonana dana marionetka, zabawka, urządzenie i tak dalej. Starałem się planować jaki element będzie najsolidniejszy i najbardziej pasował, oraz co jest dokładnie uszkodzone. Nie ograniczam się więc tylko do samych lalek, lecz również do innych przedmiotów które nie chce zostawić, jeśli są zepsute i nie dowiem się w jaki sposób. W tym przypadku również musiałem odwiedzać Świat Ludzi, bo to właśnie tam jest tego najwięcej. Z chęcią również pochłaniałem wiedze techniczną z różnych książek, a potem lubiłem to sprawdzić w praktyce.

Charakter:
Żeby określić mój charakter, potrzeba kilka bardzo dobrze rozgarniętych psychologów, a i tak może to stanąć na panewce, dlaczego? Bo Ja sam siebie do końca nie potrafię rozgryźć. Mam swoją jakże niesamowitą osobowość, lubię okazywać wszelakie humory. Są momenty kiedy nieco pofigluje, porobię dowcipy, ponabijam się czy do czegoś sprowokuje, ale jak trzeba to mam momenty w których pomilczę i czuje się zagubiony. Zwykle ciężko zawrzeć mi z żywymi istotami znajomość, mam niepewność i nie wiem czy powinienem w ogóle zaczepić. Można za to poruszyć, że co innego jak zauważę lalkę lub inny podobny niesamowity obiekt, tutaj nawet mogę wykazać nadzwyczaj za dużo niezrozumiałej radości. Oczywiście, nigdy nie jest to reguła, wpływów na mój humor może mieć wiele rzeczy, choćby nawet pogoda, głód, ból głowy, czy inne w miarę zrozumiałe rzeczy. Ale za to pewne jest jedno, choćbym nie wiem jak był wredny, chce pomóc i nawet wrogowi nie potrafię życzyć najgorszego, z chęcią pomagam i żeby było inaczej, to muszę mieć w miarę dobry argument. Co najbardziej powoduje moją niechęć? Gdy czuje że w danym towarzystwie nie jestem proszony, gdy się mną gardzi, mam ochotę najlepiej uciec w jak najbardziej odludne miejsce. Tak już mam. Nie chce robić innym krzywdy i nie chciałbym, by robili mi Ją również. Ale rozumiem, że inni mają swoje powody do walk i nie będę ich negował, będę starał się wręcz je zrozumieć, oraz mieć nadzieje że tak samo dobrze odbiorą moje podejście.

Wygląd zewnętrzny:
No tak, wracając na ziemie lub inną planetę. Jestem dosyć blady, chuderlawy i o sennym wiecznie zmęczonym spojrzeniu, niemal zawsze utrzymując do połowy przymknięte oczy. Na pierwszy rzut oka po prostu wyglądam jakby trapiło mnie jakieś "choróbstwo", co oczywiście bywa mylne. Jestem dosyć wysoki i niewiele ważę jak na taki wzrost, bo jestem dość kruchej budowy. Mam niesamowicie długie włosy w nieładzie artystycznym, sięgają one poniżej paska i są one moją wielką dumą. Dodam jeszcze, że moje włosy mają kompletnie nietypową barwę, jaki jest odcień zieleni które czasem ciemnieje, a czasem bardziej wypłowieje do jaśniejszego. Lubią czasami mylić że mam spory krzew na głowie, ale co Ja mogę? Mam oczy złotego koloru i bialutkie zdrowe ząbki. Jestem zwykle dosyć zadbany, zwłaszcza z uwagą na dłonie które są dla mnie bardzo ważne.
Nie mam obranego konkretnego ubrania, lubię chodzić na boso, oraz uwielbiam przeróżne szaliki, arafatki i tym podobne nakrycia przy szyi. Polubiłem też płaszcze, ale Je nie zawsze nosze.

Historia:
Należałem to dosyć zamożnej rodziny, posiadającej długie tradycje, nadawanie już miana to już było wyzwanie, bo podlegały wielu czynnikom i niby są bardzo przemyślane. Posiadam dwójkę młodszych sióstr, jak i brata. Oraz starszego brata i siostrę, co razem daje aż piątkę, a wraz ze mną, nawet szóstkę. Niesamowicie obszerna, ale podobno w mojej rodzinie jest to jak najbardziej na porządku dziennym. Oczywiście w naszej rodzinie mieszamy się z innym rodem, a konkretniej ma na myśli wydawanie dla dobrych stosunków swoich dzieci z innym. Dlatego że akurat Ja narodziłem się jako Lalkarz, to taki był właśnie przypadek, podobno od strony ojca, który jednak nie wykazywał się zainteresowaniem w swojej rasowości, bo bardziej interesował go ród. Ale czy to ważne? Najważniejsze było przejęcie interesu rodziny, Ja z pewnością nie miałem co liczyć że zostanę głową, bo nie najstarszy, jestem kompletne po środku. Jednak tak jak niestety wszyscy, byłem uczony odpowiedniej etyki, nauczany odpowiedniej wiedzy i zmuszany do nudnych innych czynności, od których stroniłem. Miałem dosyć, zwłaszcza że nie przejmowali się niczym, tylko rodzinnym interesem. Dlatego uwielbiałem się kryć, zostawać sam, lubiłem wtedy bawić się przedmiotami w moim zasięgu, albo z zwierzętami które nie są tak wypaczone. Czasami nawet uciekałem i poznawałem osoby o kompletnie innym podejściu do życia, oczywiście gdy mnie już zabrano, lub sam wróciłem z głodu, dostawało mi się. I dziwić się? Oczywiście to jeszcze tylko bardziej wzmagało moją niechęć do nazbyt idealnego nudnego życia, a chęć sięgnięcia dalej, poza horyzonty które widywałem oknem. Nie wiedziałem za bardzo o ludzkim świecie, ale poznałem wielu ich mieszkańców, nie wiedząc skąd się biorą, ale może kiedyś się dowiem?

Coraz bardziej marzyłem, tak jak i zamykałem się w sobie, jednak była istota która mi pomogła. Można powiedzieć, że był to mój pierwszy przyjaciel. Lalka która przedstawiała żołnierzyka z szablą. Niewielkich rozmiarów, mógłby spokojnie zasiadywać mi na ramieniu. Problem w tym że był uszkodzony, a trybiki które niby stanowiły jego całość, nie działały sprawnie. Potrzebowałem tego, coś co mnie pchnie. Czy brzmi to nazbyt banalnie? Wyszukiwanie na siłę? Tak, tak brzmi. Ale postawcie się na moim miejscu. Nie zaznałem krzywd, nie zaznałem biedy, ale zaznałem nudy, oraz tego, że nie będzie ona mnie czekała jeśli zostawię dotychczasowe życie. Dowiedziałem się nawet o lalkarzach i chciałbym bym to co znalazłem, było tchnięte życiem tak jak robią to oni i tak jak powinienem robić to Ja… Ale ostatecznie nie wiedziałem jak. Chce wiedzieć, chce! Przede wszystkim to mnie pchnęło, niewiedza i chęć jej pozyskania.

Nie udało mi się. Osoba, od której zasięgałem rady, która bez większych problemów przyjęła mnie i nakarmiła, była męczona ciężką chorobą, przez co zabawka była dalej ponad moje możliwości. Jak to się stało, że Ją odnalazłem? Może zabrzmieć to dziwnie, ale po prostu różne osoby, w tym przechodniów, męczyłem przeróżnymi pytaniami. Niejeden raz mnie odpychano, a czasami nawet mnie uderzono, różne sytuacje się natrafiały, ale właśnie ta starsza osoba mnie nie odtrąciła, ani mojej ciekawości. Brzmi to jeszcze banalniej? No właśnie, ale dopiero wtedy poznałem co to jest, jeśli ma się coś nieodwracalnie uszkodzonego, lub kogoś, ktoś jest nieodwracalnie… Martwy. Chciałem pomóc, ale czułem się kompletnie w tej sytuacji bezradny. Nie odczuwałem smutku, po prostu czułem się sobą zażenowany. Dlaczego nie potrafię pojąć, jak te wszystkie następstwa doprowadziły go do śmierci? Dlaczego nie wiem, jak w ogóle mogę pomóc?! Podobne pytania, liczne nękały mnie w mojej głowie, a wtedy za nic nie mogłem dostać tak szybko odpowiedzi, jakbym chciał. Dalej potrzebowałbym znacznie więcej czasu, bo rozwinąć szerzej o moich losach, jak i o licznych przygodach. Przebywałem w różnych warsztatach, lecznicach, bibliotekach, poszukując wiedzy medycznej, oraz technicznej. Tym bardziej poświęcałem w ten sposób swoje życie, tym bardziej upewniałem się w swoim wyborze, który był kierowany początkowo tylko moimi egoistycznymi pobudkami. Powoli zacząłem uznawać, że moim celem, a raczej marzeniem, jest odnalezienie odpowiedzi, czy można niemożliwie uszkodzony twór odtworzyć na nowo, z niczego? Czy można kogoś uratować, wyciągając go z rąk pewnej śmierci? Pojawiają się kolejne pytania, czy motywacja którą sobie wmówiłem, utrzyma swój kierunek? Kierowany byłem tylko dziecinnymi marzeniami i chęciami. Czy to więc starczy? Sądzę, że tak, ponieważ dalej czuje się dzieckiem, którym długo zostanę, pomimo że upłynęło już sporo lat.

...

Trzeba jednak jeszcze napomnieć o mojej podróży do Świata Ludzi. Byłem w nim tylko w jednym celu. Pozyskania niezbędnej mi wiedzy medycznej, jak i poznanie technologi jakiej wykorzystują. Ruszyłem tam z grupką ludzi i innego marionetkarza, który miał podobny cel do mnie. Nie różnimy się tak wiele od innych, więc nie było nawet potrzeby specjalnego udawania, czy ukrywania się. Na początku dużo uczyłem się o specyfice tego co posiadają, brałem udział na wykładach, aż do póki nie mogłem osobiście brać udział w doglądaniu się operacji, a z czasem braniu w niej nawet udziału. Po latach zdarzyło się, że nawet sam musiałem operować, nawet w warunkach polowych. Nigdy nie zapomnę ile to wszystko kosztowało mnie nerwów, oraz jak dużo cierpień musiałem się naoglądać. Gdy wróciłem do swojej rodzimej krainy, czułem się dziwnie, jakby cząstka mnie tam już pozostała. Może to była jakaś cena dla tego co chciałem uzyskać? Ciężko patrzeć było mi nadal tak beztrosko na świat, jednak wiedziałem że muszę dalej starać się żyć tak jak wcześniej miałem to okazje, pomimo jak wiele lat mi przybyło.

Cytat:

Ciekawostki:
- Uwielbiam pić bądź jeść wszelkie słodkie nabiałowe produkty. Mleko, jogurty, serki, maślanki i tym podobne. Przyznaje się bez bicia, jestem uzależniony od mlecznych koktajlów!
- Najbardziej boje się pustki, gdzieś gdzie nie będzie ani istot, ani przedmiotów, ani niczego. Czasami potrafi mi się śnić ten koszmar, gdzie wszystko wkoło jest bez wyrazu, bez uczuć.
- Jestem pacyfistą, wolę unikać bym osobiście miał coś zrobić siłowo, nawet powiem więcej, jestem w tym kompletną fajtłapą. Już wiatr potrafi bardziej uderzyć ode mnie.
- Nie lubię ani gnicia, ani rdzy, ani próchnicy. Brrr...
- Moim postanowieniem jest móc znaleźć sposób na wszelkie dolegliwości, bądź być w stanie sprostać wszystkiemu z tych trudności jakie sobie postanowiłem. Tworzenie ożywionych obiektów z niczego czy po prostu naprawić coś co wydaje się kompletnie niemożliwe bo uległo choćby rozpadowi, jak również wskrzeszanie martwych osób, lub przywrócenie z Straszydła z powrotem w normalną istotę. To jedne z tych marzeń, które wydają mu się praktycznie niemożliwie, ale w jakiś sposób nie chce tego sobie wmówić na tyle, bym uznał to za prawdę.
- Uwielbiam odkrywać nowe rzeczy i jestem paserem na magiczne kryształy, bo to one pozwalają dokonywać rzeczy ponad wszelkie możliwości.
- Fascynuje się rzadkimi okazami, czy to zwierząt, czy to jakiegoś niespotykanego materiału.