[Prisma]

Po tym jak Lunatyczka zgodziła się dziewczyna zaczęła z radością przestępować z nóżki na nóżkę sprawiając, że dzwonienie kryształków o jej szklaną skórę przybrało na sile. Wykrzywiła buźkę w niezbyt udanym uśmiechu, jednak najważniejsze było co czuła wewnątrz. Spojrzała na Zoe i na pożegnanie rzuciła:
- Prisma dziękuje panience Zoe! I do widzenia!
Następnie skinęła na znak, że wychodzi, i krótko po Lunatyczce opuściła pokój. Zastanawiała się czy by jej nie dogonić, jednak suknia ograniczała jej ruchy na tyle, że nie mogła rozwinąć większej prędkości.
Postanowiła wrócić do swojego pokoju by stworzyć kolejne dzieło ze szkiełek. W całym tym rozgardiaszu jej wzrok przyciągnęła karteczka, a raczej jej fragment wystający spod kilku kryształków. Zaproszenie. Znalazła je kiedyś przed wejściem do rezydencji, jednak nikt nie wyraził zainteresowania, więc po prostu je wzięła. Po chwili zadumy postanowiła wybrać się na przyjęcie herbaciane, być może uratuje kogoś od monochromatyczności?
z/t

Po tym jak Lunatyczka zgodziła się dziewczyna zaczęła z radością przestępować z nóżki na nóżkę sprawiając, że dzwonienie kryształków o jej szklaną skórę przybrało na sile. Wykrzywiła buźkę w niezbyt udanym uśmiechu, jednak najważniejsze było co czuła wewnątrz. Spojrzała na Zoe i na pożegnanie rzuciła:
- Prisma dziękuje panience Zoe! I do widzenia!
Następnie skinęła na znak, że wychodzi, i krótko po Lunatyczce opuściła pokój. Zastanawiała się czy by jej nie dogonić, jednak suknia ograniczała jej ruchy na tyle, że nie mogła rozwinąć większej prędkości.
Postanowiła wrócić do swojego pokoju by stworzyć kolejne dzieło ze szkiełek. W całym tym rozgardiaszu jej wzrok przyciągnęła karteczka, a raczej jej fragment wystający spod kilku kryształków. Zaproszenie. Znalazła je kiedyś przed wejściem do rezydencji, jednak nikt nie wyraził zainteresowania, więc po prostu je wzięła. Po chwili zadumy postanowiła wybrać się na przyjęcie herbaciane, być może uratuje kogoś od monochromatyczności?
z/t