[Hope]

Imię:Hope
Nazwisko:Nakahara
Pseudonim:-
Wiek:Dwadzieścia jeden.
Rasa:Baśniopisarka.
Ranga:Ponury Komediant
Miejsce zamieszkania:Kraina Luster

Moce:

Wywoływanie napadu płaczu lub śmiechu (rangowa) - Bardzo przydatna umiejętność, biorąc pod uwagę fakt, że Hope nie potrafi znieść smutku bliskiej jej osoby. Po zniknięciu Kaoru, często próbowała mocy na swojej mamie i gdy łzy ciekły po jej policzkach, dziewczynka uparcie rozpromieniała twarz rodzicielki uśmiechem. Jednakże, gdy dotarło do niej, że to tylko iluzja prawdziwej radości, zaniechała prób, pozwalając kobiecie przeżywać wzloty i upadki w naturalny sposób.

Przywoływanie mgły - Ta z kolei, przydaje się w sytuacjach, kiedy Hope potrzebuje chwili spokoju. Potrafi w każdej chwili, otoczyć się mgłą, która na początku rzadka, z czasem gęstnieje. Pojawia się w miejscu, gdzie dziewczyna akurat przebywa i rozciąga się na dystans 50 metrów kwadratowych.
(Maksymalną gęstość osiąga w trzecim poście, utrzymuje się przez 5 postów. Kolejne 5 odpoczynku.)

Kojący głos - To chyba najbardziej wyjątkowa zdolność naszej baśniopisarki. Polega na tym, że kiedy Hope obniży nieco ton swojego głosu, potrafi uspokoić drugiego człowieka, samą jego barwą. Może mówić cokolwiek, a osoba, która jeszcze przed chwilą przeżywała ogromny stres, zrelaksuje się na około godzinę. Moc działa zarówno w przypadkach lekkiego zdenerwowania, jak i silnego napięcia psychicznego.
(Działa przez trzy posty.)

Umiejętności:

Malarstwo - czyli umiejętność, która wyróżnia Hope z tłumu i czyni ją kimś wyjątkowym. Wpojona przez matkę miłość do sztuki sprawiła, że dziewczyna nie rozstaje się ze szkicownikiem, a wszelkiego rodzaju ołówki zapełniają większą część torebki Hope. Jeszcze parę lat temu, malarstwo było jej pasją. Dziś jest także sposobem na życie. Idąc śladami matki, najchętniej maluje portrety i pejzaże.

Śpiew - Jako artystyczna dusza, Hope ma co najmniej kilka takich talentów. Jej głos jest wysoki i wyjątkowo czysty, choć przez skromność, raczej się nim nie chwali. Choć zarówno tata, jak i nieżyjący już brat, próbowali namówić dziewczynę, by pokazała światu swoje umiejętności wokalne.

Siła - Jak na tak filigranową kobietkę, ma całkiem sporo siły i gdyby chciała, mogłaby niejednemu mężczyźnie pokazać, gdzie raki zimują. Tą umiejętność ćwiczyła latami, gdy po incydencie z Kaoru stwierdziła, że w brutalnym świecie, jest zdana sama na siebie i by przetrwać, musi umieć walczyć.

Charakter:

To prawdziwy wulkan uczuć. Każdą emocję przeżywa po stokroć mocniej, niż większość żywych istot, a prędkość, z jaką zmieniają się nastroje Hope, jest niewiele mniejsza od prędkości światła.
Widzisz ją szczęśliwą? Bardzo prawdopodobne, że za parę minut będzie wylewać łzy w poduszkę. Bo się wzruszy. Bo ktoś ją zdenerwuje, bo coś zgubi. A gubi bardzo często, niemal wszystko. Jest roztrzepana i zakręcona dokładnie tak, jak jej tatuś, choć w przeciwieństwie do niego, zdarza jej się zachować zimną krew, w sytuacjach, które tego wymagają.
Mimo, że Hope jest wrażliwą, artystyczną duszą, wykazuje dużą determinację i wolę walki o swoje ideały. Ta waleczność niestety potrafi szybko przerodzić się w agresję. Pod wpływem silnych emocji, pozoru kruche dziewczę, jest w stanie rozbić całą zastawę kuchenną. W najlepszym wypadku.
Nie zna półśrodków. Angażuje się całą sobą, albo wcale. Kocha na zabój, a jeśli nienawidzi, to także na sto procent, więc biada nieszczęśnikom, którzy zajdą jej za skórę.
Staje jednak w obronie słabszych. Nie potrafiłaby przejść obojętnie obok cierpiącego człowieka i nawet temu jedynemu, najgorszemu wrogowi, podałaby pomocną dłoń, widząc, że przyszło mu się w jakikolwiek sposób zmierzyć z kimś, z kim zupełnie nie ma szans. Wszak pomimo tego, iż rodzice Hope zawsze byli mocno zakręceni, mieli dobre serca i wychowali ją na osobę o silnym kręgosłupie moralnym.


Wygląd zewnętrzny:
Szczupła, niewysoka, wręcz filigranowa. Charakterystyczną cechą jej wyglądu, są niezwykle jasne, długie blond włosy, lekko opadające na bladą twarz Hope, którą zdobią także duże oczy o szaro-czarnych tęczówkach. Zaraz po tych najbardziej widocznych atutach aparycji dziewczyny, dostrzega się jej zgrabny, nieco zadarty nos i pełne usta, barwą przypominające dojrzałą wiśnię. Zbierając to wszystko w całość, nie można odmówić jej wyjątkowej, przyciągającej spojrzenie, urody.
Urodę tą dopełnia garderoba Hope, w której dominują połyskliwe sukienki, najczęściej błękitne, lub granatowe. Uważa, że kolor nieba podkreśla jej jasne oczy i chyba trzeba się w tym zgodzić. Dziewczyna chętnie zakłada też zwiewne koszule, oraz spódnice, rzadziej spodnie, a jeśli chodzi o buty, lubuje się w szpilkach. Pewnie dlatego, że ma mały kompleks, dotyczący jej niskiego wzrostu i próbuje nadrobić braki dziesięciocentymetrowym obcasem.
Jednakże, nawet w wysokich szpilkach, chodzi z gracją i pomimo wrodzonego roztrzepania, raczej rzadko przewraca się na środku drogi, robiąc za ostatnią ofiarę.
Widząc Hope, z pewnością zwrócisz uwagę na ten jej specyficzny, lekki chód, który wyróżnia dziewczynę z tłumu. Później zauważysz, że uśmiecha się nad wyraz często, a Twój wzrok przykują równe, śnieżnobiałe zęby. Następnie, gdy już rozpoczniecie pierwszą rozmowę, zaczniesz zastanawiać się, jak to możliwe, że ona ciągle gestykuluje. Będzie sprawiała wrażenie osoby niezwykle ruchliwej, podekscytowanej, poczujesz, że to, co mówisz, rzeczywiście ją interesuje. Ów wrażenie dopełni uważne spojrzenie szaro-czarnych oczu Hope.
Historia
tu

Imię:Hope
Nazwisko:Nakahara
Pseudonim:-
Wiek:Dwadzieścia jeden.
Rasa:Baśniopisarka.
Ranga:Ponury Komediant
Miejsce zamieszkania:Kraina Luster

Moce:

Wywoływanie napadu płaczu lub śmiechu (rangowa) - Bardzo przydatna umiejętność, biorąc pod uwagę fakt, że Hope nie potrafi znieść smutku bliskiej jej osoby. Po zniknięciu Kaoru, często próbowała mocy na swojej mamie i gdy łzy ciekły po jej policzkach, dziewczynka uparcie rozpromieniała twarz rodzicielki uśmiechem. Jednakże, gdy dotarło do niej, że to tylko iluzja prawdziwej radości, zaniechała prób, pozwalając kobiecie przeżywać wzloty i upadki w naturalny sposób.

Przywoływanie mgły - Ta z kolei, przydaje się w sytuacjach, kiedy Hope potrzebuje chwili spokoju. Potrafi w każdej chwili, otoczyć się mgłą, która na początku rzadka, z czasem gęstnieje. Pojawia się w miejscu, gdzie dziewczyna akurat przebywa i rozciąga się na dystans 50 metrów kwadratowych.
(Maksymalną gęstość osiąga w trzecim poście, utrzymuje się przez 5 postów. Kolejne 5 odpoczynku.)

Kojący głos - To chyba najbardziej wyjątkowa zdolność naszej baśniopisarki. Polega na tym, że kiedy Hope obniży nieco ton swojego głosu, potrafi uspokoić drugiego człowieka, samą jego barwą. Może mówić cokolwiek, a osoba, która jeszcze przed chwilą przeżywała ogromny stres, zrelaksuje się na około godzinę. Moc działa zarówno w przypadkach lekkiego zdenerwowania, jak i silnego napięcia psychicznego.
(Działa przez trzy posty.)

Umiejętności:

Malarstwo - czyli umiejętność, która wyróżnia Hope z tłumu i czyni ją kimś wyjątkowym. Wpojona przez matkę miłość do sztuki sprawiła, że dziewczyna nie rozstaje się ze szkicownikiem, a wszelkiego rodzaju ołówki zapełniają większą część torebki Hope. Jeszcze parę lat temu, malarstwo było jej pasją. Dziś jest także sposobem na życie. Idąc śladami matki, najchętniej maluje portrety i pejzaże.

Śpiew - Jako artystyczna dusza, Hope ma co najmniej kilka takich talentów. Jej głos jest wysoki i wyjątkowo czysty, choć przez skromność, raczej się nim nie chwali. Choć zarówno tata, jak i nieżyjący już brat, próbowali namówić dziewczynę, by pokazała światu swoje umiejętności wokalne.

Siła - Jak na tak filigranową kobietkę, ma całkiem sporo siły i gdyby chciała, mogłaby niejednemu mężczyźnie pokazać, gdzie raki zimują. Tą umiejętność ćwiczyła latami, gdy po incydencie z Kaoru stwierdziła, że w brutalnym świecie, jest zdana sama na siebie i by przetrwać, musi umieć walczyć.

Charakter:

To prawdziwy wulkan uczuć. Każdą emocję przeżywa po stokroć mocniej, niż większość żywych istot, a prędkość, z jaką zmieniają się nastroje Hope, jest niewiele mniejsza od prędkości światła.
Widzisz ją szczęśliwą? Bardzo prawdopodobne, że za parę minut będzie wylewać łzy w poduszkę. Bo się wzruszy. Bo ktoś ją zdenerwuje, bo coś zgubi. A gubi bardzo często, niemal wszystko. Jest roztrzepana i zakręcona dokładnie tak, jak jej tatuś, choć w przeciwieństwie do niego, zdarza jej się zachować zimną krew, w sytuacjach, które tego wymagają.
Mimo, że Hope jest wrażliwą, artystyczną duszą, wykazuje dużą determinację i wolę walki o swoje ideały. Ta waleczność niestety potrafi szybko przerodzić się w agresję. Pod wpływem silnych emocji, pozoru kruche dziewczę, jest w stanie rozbić całą zastawę kuchenną. W najlepszym wypadku.
Nie zna półśrodków. Angażuje się całą sobą, albo wcale. Kocha na zabój, a jeśli nienawidzi, to także na sto procent, więc biada nieszczęśnikom, którzy zajdą jej za skórę.
Staje jednak w obronie słabszych. Nie potrafiłaby przejść obojętnie obok cierpiącego człowieka i nawet temu jedynemu, najgorszemu wrogowi, podałaby pomocną dłoń, widząc, że przyszło mu się w jakikolwiek sposób zmierzyć z kimś, z kim zupełnie nie ma szans. Wszak pomimo tego, iż rodzice Hope zawsze byli mocno zakręceni, mieli dobre serca i wychowali ją na osobę o silnym kręgosłupie moralnym.


Wygląd zewnętrzny:
Szczupła, niewysoka, wręcz filigranowa. Charakterystyczną cechą jej wyglądu, są niezwykle jasne, długie blond włosy, lekko opadające na bladą twarz Hope, którą zdobią także duże oczy o szaro-czarnych tęczówkach. Zaraz po tych najbardziej widocznych atutach aparycji dziewczyny, dostrzega się jej zgrabny, nieco zadarty nos i pełne usta, barwą przypominające dojrzałą wiśnię. Zbierając to wszystko w całość, nie można odmówić jej wyjątkowej, przyciągającej spojrzenie, urody.
Urodę tą dopełnia garderoba Hope, w której dominują połyskliwe sukienki, najczęściej błękitne, lub granatowe. Uważa, że kolor nieba podkreśla jej jasne oczy i chyba trzeba się w tym zgodzić. Dziewczyna chętnie zakłada też zwiewne koszule, oraz spódnice, rzadziej spodnie, a jeśli chodzi o buty, lubuje się w szpilkach. Pewnie dlatego, że ma mały kompleks, dotyczący jej niskiego wzrostu i próbuje nadrobić braki dziesięciocentymetrowym obcasem.
Jednakże, nawet w wysokich szpilkach, chodzi z gracją i pomimo wrodzonego roztrzepania, raczej rzadko przewraca się na środku drogi, robiąc za ostatnią ofiarę.
Widząc Hope, z pewnością zwrócisz uwagę na ten jej specyficzny, lekki chód, który wyróżnia dziewczynę z tłumu. Później zauważysz, że uśmiecha się nad wyraz często, a Twój wzrok przykują równe, śnieżnobiałe zęby. Następnie, gdy już rozpoczniecie pierwszą rozmowę, zaczniesz zastanawiać się, jak to możliwe, że ona ciągle gestykuluje. Będzie sprawiała wrażenie osoby niezwykle ruchliwej, podekscytowanej, poczujesz, że to, co mówisz, rzeczywiście ją interesuje. Ów wrażenie dopełni uważne spojrzenie szaro-czarnych oczu Hope.
Historia
tu

[Tyk]

akcept