[Potor]

Wygląd: .http://pu.i.wp.pl/k,NzA1ODMwMzIsNDc2OTgyNDA=,f,bardzo_mhroczny_kruk_by_idrilaldarion.jpg
Nazwa: Nuit d'Observateur [potocznie Kruczak]
Opis: Obserwatorzy to rasa kruków wychowywanych przez lata w domach czarownic. Przez pokolenia posiadały kontakt z magią i modyfikowano je wewnętrznie. Wynikiem te "ewolucji" zostały Kruczaki. Nadal są one ulubionymi pieszczochami magów i czarownic, jednak znalazły one również zastosowanie w cechu szpiegów. Są one większe i silniejsze od swoich wolnych pobratymców. Zyskały one również magiczne zdolności np. zdolny czarodziej potrafi połączyć się ze swoim ptakiem i patrzeć jego oczami a nawet mówić w ludzkim języku - ta zdolność praktycznie pozwala pojawiać się właścicielowi w dwóch miejscach naraz; przemieniają się też w małe robaczki wielkości mrówki, lub inne drobne zwierze co pozwala im wejść do każdego pomieszczenia. Bez problemów przemieszczają się między światami.
Moce: Transmutacja - 2 posty ; telepatia - 10 postów, tylko w tym samym świecie co właściciel.
Występowanie: Szkarłatna Otchłań, Cmentarzysko
Liczba: 8


Wygląd: [Niestety nie znalazłem obrazka a skaner padł] Olbrzymy to ogromne dwunożne stworzenia z mocno zgarbionymi plecami i dziwaczną głową, wyposażoną w parę małych oczu po obu stronach głowy. na grzbiecie zazwyczaj rosną różne rośliny i trawa,a szeroki grzbiet umożliwia podróżowanie na nim.
Nazwa: Olbrzym Wschodni
Opis: Te ociężałe i mało rozumne stworzenia przesypiają większość swojego dorosłego życia i potrafią spać tak długo, że ich grzbiet porasta przez ten czas gęstym lasem. Wtapiając się dzięki temu w otoczenie, a że bywają wielkie jak pagórki, człowiek może przejść po grzbiecie śpiącego olbrzyma, nawet o tym nie wiedząc.
Olbrzymy mają silny instynkt terytorialny i rzadko łączą się w grupy.
Chociaż są łagodne z natury, mogą być brutalne, jeśli ktoś gwałtownie je obudzi Ich popisowym ruchem jest podczas walki "przygryzanie" głowy mniejszego przeciwnika, lub rozrywanie go w dłoniach.
Kiedy olbrzym zajmuje nowe terytorium, zrównuje je z ziemią wzniecając pożary lasów, i w ten sposób zaznaczając swoją domenę. Na obszarach zamieszkiwanych przez olbrzymy napotkamy niezwykłe formacje terenu: jeziora w kształcie stóp, pagórki łajna, jak również drzewa zwalone bez wyraźniej przyczyny i głazy rozrzucone dookoła dla zabawy lub w przypływie wściekłości. Olbrzymy połykają salamandry i wykorzystują ich samospalanie, by zionąć ogniem.
Moce: Zianie ogniem, ogromna siła
Występowanie: góry i lasy
Liczba: 15

Wygląd: .http://pu.i.wp.pl/k,NzA1ODMwMzIsNDc2OTgyNDA=,f,bardzo_mhroczny_kruk_by_idrilaldarion.jpg
Nazwa: Nuit d'Observateur [potocznie Kruczak]
Opis: Obserwatorzy to rasa kruków wychowywanych przez lata w domach czarownic. Przez pokolenia posiadały kontakt z magią i modyfikowano je wewnętrznie. Wynikiem te "ewolucji" zostały Kruczaki. Nadal są one ulubionymi pieszczochami magów i czarownic, jednak znalazły one również zastosowanie w cechu szpiegów. Są one większe i silniejsze od swoich wolnych pobratymców. Zyskały one również magiczne zdolności np. zdolny czarodziej potrafi połączyć się ze swoim ptakiem i patrzeć jego oczami a nawet mówić w ludzkim języku - ta zdolność praktycznie pozwala pojawiać się właścicielowi w dwóch miejscach naraz; przemieniają się też w małe robaczki wielkości mrówki, lub inne drobne zwierze co pozwala im wejść do każdego pomieszczenia. Bez problemów przemieszczają się między światami.
Moce: Transmutacja - 2 posty ; telepatia - 10 postów, tylko w tym samym świecie co właściciel.
Występowanie: Szkarłatna Otchłań, Cmentarzysko
Liczba: 8


Wygląd: [Niestety nie znalazłem obrazka a skaner padł] Olbrzymy to ogromne dwunożne stworzenia z mocno zgarbionymi plecami i dziwaczną głową, wyposażoną w parę małych oczu po obu stronach głowy. na grzbiecie zazwyczaj rosną różne rośliny i trawa,a szeroki grzbiet umożliwia podróżowanie na nim.
Nazwa: Olbrzym Wschodni
Opis: Te ociężałe i mało rozumne stworzenia przesypiają większość swojego dorosłego życia i potrafią spać tak długo, że ich grzbiet porasta przez ten czas gęstym lasem. Wtapiając się dzięki temu w otoczenie, a że bywają wielkie jak pagórki, człowiek może przejść po grzbiecie śpiącego olbrzyma, nawet o tym nie wiedząc.
Olbrzymy mają silny instynkt terytorialny i rzadko łączą się w grupy.
Chociaż są łagodne z natury, mogą być brutalne, jeśli ktoś gwałtownie je obudzi Ich popisowym ruchem jest podczas walki "przygryzanie" głowy mniejszego przeciwnika, lub rozrywanie go w dłoniach.
Kiedy olbrzym zajmuje nowe terytorium, zrównuje je z ziemią wzniecając pożary lasów, i w ten sposób zaznaczając swoją domenę. Na obszarach zamieszkiwanych przez olbrzymy napotkamy niezwykłe formacje terenu: jeziora w kształcie stóp, pagórki łajna, jak również drzewa zwalone bez wyraźniej przyczyny i głazy rozrzucone dookoła dla zabawy lub w przypływie wściekłości. Olbrzymy połykają salamandry i wykorzystują ich samospalanie, by zionąć ogniem.
Moce: Zianie ogniem, ogromna siła
Występowanie: góry i lasy
Liczba: 15

[Cecille]

Wygląd:
1
2
Nazwa: Kot w butach
Opis: Kto nie słyszał baśni o kocim muszkieterze? I choć postura nie okazała się być mu łaskawą, niewielki wzrost, wszechobecne, rudawe futro i nienaturalne zamiłowanie ku koci miętce nadrabiał przednim fechtunkiem. W istocie, wyglądem nie różni się od przeciętnego pchlarza, wykluczając parę wypastowanych butów, pas z przypiętą do weń szpadą oraz pokaźny kapelusz, opatrzony dorodnym, napuszonym piórem.
Moce: Wyśmienity fechmistrz, którego niewielkie gabaryty nie przeszkadzają w przyszpileniu co poniektórych. Giętki jak sprężyna, prężny i całkiem silny, jak na przedstawiciela rasy kociej. Dodatkowo dysponuje niezawodną bronią, w postaci nieodpartego uroku osobistego (zauroczenie trwające 1-2 posty).
Występowanie: Cukierkowa Ulica, Malinowy Las
Liczba: 3

Profil kota zaczerpnięty rzecz jasna z baśni ludowej, gwoli ścisłości.

Wygląd:
1
Nazwa: Shaytan
Opis: Stwór odbiegający od wyobrażeń satyra, choć o podobnej posturze i tak samo, jak leśny wyznawca Dionizosa, opatrzony w zwieńczające głowę, pokaźne rogi. Smolista skóra, czarne, niesforne kędziory i żółte źrenice, osadzone na czarnym oczodole dodają mu czarciego uroku. Jego postura i ciało przypomina jeszcze dziecięce, choć groźne spojrzenie i ostro zwieńczone uszy szybko upewniają o diabelskim rodowodzie owego osobnika.
Moce: Wytwarzanie silnej toksyny w gruczołach ślinowych (idąc w ślad pocisków dalekiego kuzyna z rodziny alpaków). Do tego nasz mały czort chętnie używa swych bogatych umiejętności lingwistycznych i skłonności do nieuzasadnionych bójek.
Występowanie: Upiorne Miasteczko, Ogród Strachu
Liczba: 2

[Leonard]

Wygląd: I oddane rzeczywiste rozmiary
Nazwa: Biasil
Opis: Biasile to piękne, mądre stworzenia. Na pierwszy rzut oka wyglądają zupełnie jak lwy ze świata ludzi, jednak jest coś, co je odróżnia. Wedle swojej woli, potrafią przemawiac do ludzi. Ich głos słychać w głowach tych, do których się zwraca. Biasile słyszą również myśli wszelkich innych istot. Ich charakterystyczną cechą są głębokie, czarne lub brązowe oczy. Mimo swej madrości, łagodności i majestatu porafią również świetnie walczyć swoimi ostrymi kłami i pazurami. Są również bardzo silne, silniejsze niż zwykłe lwy.
Moce:
Czytanie w myślach i komunikacja za ich pomocą - bez limitów.
Hipnoza wzrokiem trwa jeden post, działa do 7, minimum 4 posty odpoczynku.
Występowanie: Wszędzie w Szkarłatnej Otchłani.
Liczba: a ilekolwiek! Powiedzmy 30.

Wygląd: I oddane rzeczywiste rozmiary
Nazwa: Biasil
Opis: Biasile to piękne, mądre stworzenia. Na pierwszy rzut oka wyglądają zupełnie jak lwy ze świata ludzi, jednak jest coś, co je odróżnia. Wedle swojej woli, potrafią przemawiac do ludzi. Ich głos słychać w głowach tych, do których się zwraca. Biasile słyszą również myśli wszelkich innych istot. Ich charakterystyczną cechą są głębokie, czarne lub brązowe oczy. Mimo swej madrości, łagodności i majestatu porafią również świetnie walczyć swoimi ostrymi kłami i pazurami. Są również bardzo silne, silniejsze niż zwykłe lwy.
Moce:
Czytanie w myślach i komunikacja za ich pomocą - bez limitów.
Hipnoza wzrokiem trwa jeden post, działa do 7, minimum 4 posty odpoczynku.
Występowanie: Wszędzie w Szkarłatnej Otchłani.
Liczba: a ilekolwiek! Powiedzmy 30.

[Oleander]

Póki co przyjmujemy Kota w butach i Shaytana. W ciągu kilku najbliższych dni, bestyjki zostaną dodane do Bestiariusza. Choć możliwe, że w późniejszym czasie weźmiemy też inne z zaproponowanych potworków.

[Andre]

Wygląd: >kliku<
Nazwa: Yukijuu
Opis: Jest to zwierze wyglądem przypominające przerośniętego białego wilka. Uszy ma ostro zakończone i jakby idealnie trójkątne. Biała sierść gdzieniegdzie jest błękitna a oczy mają także taki sam kolor. Długi ogon bardzo puchaty i niekiedy ciągnący się za stworzeniem. Ostre pazury. Jest bardzo płochliwe i gdy tylko kogoś zobaczy niemal natychmiast ucieka. Krnąbrne stworzenie, które jeśli nie widzi celu to nie da sie oswoić a jeśli walczysz w nieodpowiednim celu po prostu ucieknie z pola walki.
Moce: Potrafi wywołać śnieżycę albo z włsnej woli albo na prośbę właściciela. Zwykle ona trwa od 5 do 6 postów. Uważaj jednak jeśli walczysz w nieodpowiednim celu zwierze w tej śnieżycy zwieje i pojawi sie dopiero wtedy gdy uzna to za stosowne.
Występowanie: Zwykle spotkać można ją w nawiedzonych mokradłach aczkolwiek lubi wędrować więc można ją spotkać generalnie wszędzie, prócz świata ludzi.
Liczba: 3

Wygląd: >kliku<
Nazwa: Yukijuu
Opis: Jest to zwierze wyglądem przypominające przerośniętego białego wilka. Uszy ma ostro zakończone i jakby idealnie trójkątne. Biała sierść gdzieniegdzie jest błękitna a oczy mają także taki sam kolor. Długi ogon bardzo puchaty i niekiedy ciągnący się za stworzeniem. Ostre pazury. Jest bardzo płochliwe i gdy tylko kogoś zobaczy niemal natychmiast ucieka. Krnąbrne stworzenie, które jeśli nie widzi celu to nie da sie oswoić a jeśli walczysz w nieodpowiednim celu po prostu ucieknie z pola walki.
Moce: Potrafi wywołać śnieżycę albo z włsnej woli albo na prośbę właściciela. Zwykle ona trwa od 5 do 6 postów. Uważaj jednak jeśli walczysz w nieodpowiednim celu zwierze w tej śnieżycy zwieje i pojawi sie dopiero wtedy gdy uzna to za stosowne.
Występowanie: Zwykle spotkać można ją w nawiedzonych mokradłach aczkolwiek lubi wędrować więc można ją spotkać generalnie wszędzie, prócz świata ludzi.
Liczba: 3

[Maisie]

Wygląd: >>klik<< Chodzi o to w środku. C:
Nazwa: Shabby
Opis: Nie wiadomo, czym to tak naprawdę jest. Jedni widzą w nich wróżki, inni syreny. W rzeczywistości obydwie tezy są prawdziwe. Są to istoty z tułowiem ludzkim i rybim ogonem. Mają też barwne motyle skrzydła. Zazwyczaj tworzą małe grupy, ponieważ uwielbiają towarzystwo, ale tylko to zaufane. Niechętnie wpuszczają do niej innych, a nawet jeśli tak się stanie, komuś nowemu bardzo trudno zdobyć ich zaufanie. Ale gdy już komuś zaufają, są mu wierne aż do końca. Teraz nie spotka się ich w grupie. Niegdyś ostro walczyły pomiędzy sobą. W efekcie zostało ich niewiele. W tym przeważającą ilość mężczyzn. Trzeba też dodać, że odkąd podróżują samotnie, stały się złośliwe i lubią sprowadzać innych na błotniste bagna, gdzie śmiałkowie giną. Każdy z nich garnie się chętniej do istoty płci przeciwnej.
Moce: Zmiana we właściciela – Shabby potrafi zmienić swoją postać tak, że będzie wyglądał identycznie, jak jego pan. Przybiera jego postawę i rozmiar. Trwa to maksimum 5 postów.
Tworzenie iluzji – bestyjka ta specjalizuje się w tworzeniu małych światełek i 'rozsiewaniu' ich wokół. Iluzja istnieje maksimum 7 postów.
Występowanie: Mroczne Zaułki, Okręt Widmo w Butelce, Nawiedzone Mokradła.
Liczba: 7 (w tym dwie płci żeńskiej)

Wygląd: >>klik<< Chodzi o to w środku. C:
Nazwa: Shabby
Opis: Nie wiadomo, czym to tak naprawdę jest. Jedni widzą w nich wróżki, inni syreny. W rzeczywistości obydwie tezy są prawdziwe. Są to istoty z tułowiem ludzkim i rybim ogonem. Mają też barwne motyle skrzydła. Zazwyczaj tworzą małe grupy, ponieważ uwielbiają towarzystwo, ale tylko to zaufane. Niechętnie wpuszczają do niej innych, a nawet jeśli tak się stanie, komuś nowemu bardzo trudno zdobyć ich zaufanie. Ale gdy już komuś zaufają, są mu wierne aż do końca. Teraz nie spotka się ich w grupie. Niegdyś ostro walczyły pomiędzy sobą. W efekcie zostało ich niewiele. W tym przeważającą ilość mężczyzn. Trzeba też dodać, że odkąd podróżują samotnie, stały się złośliwe i lubią sprowadzać innych na błotniste bagna, gdzie śmiałkowie giną. Każdy z nich garnie się chętniej do istoty płci przeciwnej.
Moce: Zmiana we właściciela – Shabby potrafi zmienić swoją postać tak, że będzie wyglądał identycznie, jak jego pan. Przybiera jego postawę i rozmiar. Trwa to maksimum 5 postów.
Tworzenie iluzji – bestyjka ta specjalizuje się w tworzeniu małych światełek i 'rozsiewaniu' ich wokół. Iluzja istnieje maksimum 7 postów.
Występowanie: Mroczne Zaułki, Okręt Widmo w Butelce, Nawiedzone Mokradła.
Liczba: 7 (w tym dwie płci żeńskiej)

[Potor]

wygląd: http://2.bp.blogspot.com/...edawnpatrol.jpg
nazwa:Gryfit Królewski
Opis:
Gryfy to stwory o ciele lwa i głowie, przednich łapach oraz skrzydłach orła. Samce dorastają do 1,80 metra w kłębie, samice zaś są nieco mniejsze 1,50 metra. Skóra biała, brązowawa lub czarna. Upierzenie złotawe, miedziane, biało srebrzyste w zależności od wieku oraz samego osobnika. Mądre bursztynowe oczy; sterczące do tyłu, szpiczaste uszy, długi ogon. Wyostrzone zmysły i budowa ciała czynią z nich doskonałych łowców i niebezpieczne stworzenie. Ich główną bronią są ostre szpony i potężny dziób. Pazury osiągają duże rozmiary - nawet do dwudziestu centymetrów - tylne są znacząco krótsze, a odpowiednio zakrzywione mocno wbijają się w ciało oponenta rozrywając je lub co najmniej pozostawiając w nim głębokie rany cięte. Bardzo zwinne, większe odległości pokonują zazwyczaj lecąc, ale potrafią też całkiem szybko biegać.

Gryfy od zarania dziejów były wykorzystywane do walki oraz do tworzenia oddziałów jeźdźców gryfów.
Zwierzęta te przez manię wielkości wynikającą z połączenia lwa z orłem, tworzą swoje gniazda w najwyższych i niedostępnych miejscach, np.: skaliste klify, szczy ty gór, rzadko - korony drzew.
Złapanie Gryfa jest bardzo niebezpieczne. Nie polega ono na zarzuceniu siatki na bestie. Zwierze trzeba do siebie przekonać. Inaczej można zginąć, lub w najlepszym przypadku stracić jakąś kończynę albo się trochę połamać upadając z krawędzi mierzącej 9000m skały.
Są to istoty rozumne i dumne, które za zniewagę mogą zabić nawet własnego pana.
Moce:
1. Prędkość dźwięku - nazwa mówi sama za siebie, a jak to wykorzysta właściciel zależy od jego samego, minusem tego manewru jest to, że pan jeżeli siedzi wtedy na gryfie musi być w niego tak "wtulony" by nie odpaść, że nie widzi drogi przed sobą i nie może sam atakować.
Liczba: 10
Występowanie: góry i bardzo wysokie obiekty.


wygląd: http://3.bp.blogspot.com/...cyclopes013.jpg
nazwa:Cyklop
opis:
Te słynące z okrucieństwa i ludożerstwa bestie są gwałtowne i wybuchowe a do tego nie słyną z inteligencji. Są obrzydliwe, paskudne i śmierdzące, a jeden silny cios może okazać się śmiertelny.
Mają jednak też swoje dobre strony:
- jeżeli pan jest dla nich dobry odwdzięczają się tym samym;
- są ognioodporne;
- potrafią naprawiać i konstruować różne rzeczy.
Mimo wszystko są to istoty rozumne i potrzebują szacunku, i o dziwo.. miłości.
moce
1.Potężny cios - jeżeli trafił w delikwenta jest to cios śmiertelny (chyba że jest to poziom B to wtedy mocno ogłuszający), a jeżeli nie trafił to
wywołuje male trzęsienie, które powala przeciwnika. [między atakami 5 postów przerwy];
2.Rozczłonowanie - Potwór wykorzystuje tą moc jedynie gdy przeciwnik zostanie przez niego złapany lub jest zbyt zmęczony by walczyć. Jeżeli rozgrywka toczy się na poziomie A to bestia zaczyna od odgryzienia głowy (jeżeli masz szczęście może się wyślizgniesz); Jeżeli na poziomie B to tylko urywa nogę lub rękę. [tylko raz podczas walki]
Występowanie: Ogród strachu; Upiorne miasteczko; Nawiedzone mokradła
Liczba: 10


wygląd http://images2.wikia.noco...x-XII_Viera.JPG
nazwa: Viera
opis:
Viera to królikoludzie. Są wyżsi od ludzi a także znacznie bardziej zwinni. Istnieją dwa gatunki Viera - jasnoskóre i ciemnoskóre. Viera są nastawione do ludzi bardzo nieufnie z racji tego, że to właśnie ludzie odpowiadają za wycięcie wielkich połaci lasów w których Viera lubią mieszkać. Część starają się jednak ułożyć jakoś swoje stosunki z ludźmi, jednak tzw "pradawni" ukrywają się w lasach. Przedstawicielki tej rasy są w oczach innych ras bardzo atrakcyjne, dlatego często na nie polują mężczyźni. Z racji mieszkania w lasach Viera charakteryzują się dużą zręcznością a także świetnym słuchem i wzrokiem.
Wojowniczki Viera są świetnymi łuczniczkami, oraz nożowniczkami. Ich śpiew jest porównywany ze śpiewem syren, jednak ten [Viera] nie jest aż tak silny.
Istnieją opinie, które krytykują nazywanie Viera bestiami, czy stworzeniami, oraz inne, które krytykują, a nawet zakazują traktowania tego gatunku jak zwierzęta, polowania na nie.

moce:
- doskonały strzał / podcięcie ścięgien (zależy od broni stworzenia)[3 posty przerwy]
- oczarowanie [działa - 3 posty, potem 5 postów przerwy]

występowanie - Ogród strachu(odmiana biała) i kryształowe pustkowie(odmiana czarna)
liczba - 20 [w tym 2 osobniki płci męskiej]

wygląd: http://2.bp.blogspot.com/...edawnpatrol.jpg
nazwa:Gryfit Królewski
Opis:
Gryfy to stwory o ciele lwa i głowie, przednich łapach oraz skrzydłach orła. Samce dorastają do 1,80 metra w kłębie, samice zaś są nieco mniejsze 1,50 metra. Skóra biała, brązowawa lub czarna. Upierzenie złotawe, miedziane, biało srebrzyste w zależności od wieku oraz samego osobnika. Mądre bursztynowe oczy; sterczące do tyłu, szpiczaste uszy, długi ogon. Wyostrzone zmysły i budowa ciała czynią z nich doskonałych łowców i niebezpieczne stworzenie. Ich główną bronią są ostre szpony i potężny dziób. Pazury osiągają duże rozmiary - nawet do dwudziestu centymetrów - tylne są znacząco krótsze, a odpowiednio zakrzywione mocno wbijają się w ciało oponenta rozrywając je lub co najmniej pozostawiając w nim głębokie rany cięte. Bardzo zwinne, większe odległości pokonują zazwyczaj lecąc, ale potrafią też całkiem szybko biegać.

Gryfy od zarania dziejów były wykorzystywane do walki oraz do tworzenia oddziałów jeźdźców gryfów.
Zwierzęta te przez manię wielkości wynikającą z połączenia lwa z orłem, tworzą swoje gniazda w najwyższych i niedostępnych miejscach, np.: skaliste klify, szczy ty gór, rzadko - korony drzew.
Złapanie Gryfa jest bardzo niebezpieczne. Nie polega ono na zarzuceniu siatki na bestie. Zwierze trzeba do siebie przekonać. Inaczej można zginąć, lub w najlepszym przypadku stracić jakąś kończynę albo się trochę połamać upadając z krawędzi mierzącej 9000m skały.
Są to istoty rozumne i dumne, które za zniewagę mogą zabić nawet własnego pana.
Moce:
1. Prędkość dźwięku - nazwa mówi sama za siebie, a jak to wykorzysta właściciel zależy od jego samego, minusem tego manewru jest to, że pan jeżeli siedzi wtedy na gryfie musi być w niego tak "wtulony" by nie odpaść, że nie widzi drogi przed sobą i nie może sam atakować.
Liczba: 10
Występowanie: góry i bardzo wysokie obiekty.


wygląd: http://3.bp.blogspot.com/...cyclopes013.jpg
nazwa:Cyklop
opis:
Te słynące z okrucieństwa i ludożerstwa bestie są gwałtowne i wybuchowe a do tego nie słyną z inteligencji. Są obrzydliwe, paskudne i śmierdzące, a jeden silny cios może okazać się śmiertelny.
Mają jednak też swoje dobre strony:
- jeżeli pan jest dla nich dobry odwdzięczają się tym samym;
- są ognioodporne;
- potrafią naprawiać i konstruować różne rzeczy.
Mimo wszystko są to istoty rozumne i potrzebują szacunku, i o dziwo.. miłości.
moce
1.Potężny cios - jeżeli trafił w delikwenta jest to cios śmiertelny (chyba że jest to poziom B to wtedy mocno ogłuszający), a jeżeli nie trafił to
wywołuje male trzęsienie, które powala przeciwnika. [między atakami 5 postów przerwy];
2.Rozczłonowanie - Potwór wykorzystuje tą moc jedynie gdy przeciwnik zostanie przez niego złapany lub jest zbyt zmęczony by walczyć. Jeżeli rozgrywka toczy się na poziomie A to bestia zaczyna od odgryzienia głowy (jeżeli masz szczęście może się wyślizgniesz); Jeżeli na poziomie B to tylko urywa nogę lub rękę. [tylko raz podczas walki]
Występowanie: Ogród strachu; Upiorne miasteczko; Nawiedzone mokradła
Liczba: 10


wygląd http://images2.wikia.noco...x-XII_Viera.JPG
nazwa: Viera
opis:
Viera to królikoludzie. Są wyżsi od ludzi a także znacznie bardziej zwinni. Istnieją dwa gatunki Viera - jasnoskóre i ciemnoskóre. Viera są nastawione do ludzi bardzo nieufnie z racji tego, że to właśnie ludzie odpowiadają za wycięcie wielkich połaci lasów w których Viera lubią mieszkać. Część starają się jednak ułożyć jakoś swoje stosunki z ludźmi, jednak tzw "pradawni" ukrywają się w lasach. Przedstawicielki tej rasy są w oczach innych ras bardzo atrakcyjne, dlatego często na nie polują mężczyźni. Z racji mieszkania w lasach Viera charakteryzują się dużą zręcznością a także świetnym słuchem i wzrokiem.
Wojowniczki Viera są świetnymi łuczniczkami, oraz nożowniczkami. Ich śpiew jest porównywany ze śpiewem syren, jednak ten [Viera] nie jest aż tak silny.
Istnieją opinie, które krytykują nazywanie Viera bestiami, czy stworzeniami, oraz inne, które krytykują, a nawet zakazują traktowania tego gatunku jak zwierzęta, polowania na nie.

moce:
- doskonały strzał / podcięcie ścięgien (zależy od broni stworzenia)[3 posty przerwy]
- oczarowanie [działa - 3 posty, potem 5 postów przerwy]

występowanie - Ogród strachu(odmiana biała) i kryształowe pustkowie(odmiana czarna)
liczba - 20 [w tym 2 osobniki płci męskiej]

[Howell]

Wygląd:
Świetlnik
Ciemnik

Nazwa: Świetlniki i Ciemniki
Opis: Świetlniki i Ciemniki są bardzo podobnymi stworzeniami. Jedyne co je różni, to że są swoimi całkowitymi przeciwieństwami.
Świetlniki Pojawiająsię w nocy. Latające kulki czarującego światełka czasem migają między drzewami pogrążonego w mroku lasu albo pobłyskują w zatopionych w ciemności uliczkach. Świetlniki są niesamowicie wrednymi stworzeniami. Ich ulubioną rozrywką jest zwodzenie podróżnych na manowce, a niejednokrotnie doprowadzanie ich do śmierci. Wiele zaginionych dzieci zgubiło się w dziczy właśnie po ściganiu Świetlnika.

Ciemniki natomiast to stworzonka bardzo życzliwe i przyjazne. Pojawiają się tylko w dzień, w jasnych miejscach. Zazwyczaj unikają ludzi, ale dla każdego zagubionego wędrowca dostrzeżenie tej kulki ciemności latającej sobie radośnie to prawdziwe wybawienie. Ciemnik poczęstowany czymś słodkim albo uratowany np. z pajęczej sieci z miłą chęcią odwdzięczy się odprowadzając zagubionego w bezpieczne miejsce.

Oba rodzaje stworzonek rozpadają się w nicość przy uderzeniu. Rozpływają się też w powietrzu gdy kończy się noc/dzień.

Moce: Świetlniki potrafią oczarować patrzącego na nie osobnika. Osoba taka przez 4 posty bezwiednie idzie za stworzonkiem. Wyrwać z tego transu może dowolny fizyczny wstrząs. Szturchnięcie, uderzenie, wpadnięcie w bagno po kolana, wyrżnięcie się o korzeń albo kontakt z glebą po upadku ze 100m urwiska (chociaż wtedy na bardzo krótko).
O Ciemnikach nie wiadomo by miały jakieś specjalne moce, ale zawsze wydają się być zdolne do doprowadzenia zagubionego bezpieczną drogą do miejsca gdzie chce się dostać.

Występowanie: Występują praktycznie wszędzie, gdzie następuje noc i dzień. W krainach Ludzi są nieco rzadze.
Liczba: Tak naprawdę nie można ich oswoić. Głównie dlatego, że rozpływają się w powietrzu wraz z końcem dnia/nocy. Bez znaczenia jakie jest ich oświetlenie (lub jego brak) w danej chwili.


Wygląd:SB
Nazwa:Szczekająca Bestia
Opis: Monstrum to przedziwne i szkaradne zarazem. Łeb jej jest węża, ciało lamparta, zad lwa, a nogi zaś jelenia. Najważniejszym jednak jej atrybutem jest dźwięk, jaki wydaje gdy biega. Z jej brzucha bowiem dochodzą dźwięki brzmiące jak ujadanie dwakroć po trzydziestu psów.

Lata więc sobie ta Bestia po świecie i terroryzuje. Nie wiadomo dokładnie czym terroryzuje, bowiem nie jest agresywna. Nie zjada zwierząt większych niż lis. Nie atakuje podróżnych. Nie porywa księżniczek. Nie zieje ogniem. Nie pluje jadem. Nie rozkopuje grządek. Nie przewraca śmietników. Ot, lata sobie po okolicy i szczeka jak sześćdziesiąt burków i azorów włożonych do jednego worka. Nie grozi więc ludziom z jej strony nic więcej ponad ból głowy i uszu.

Moce: Szczekająca Bestia ma moc Szczekania. Potrafi szczekać jak 60 psów. Wywołuje tym popłoch u każdego kota w promieniu 500m, i niepokój u Dachowców. Sczekanie trwa przez 3 posty w normalnych warunkach, oraz rozbrzmiewa zawsze gdy Bestia rozpędzi się powyżej truchtu.

Występowanie: Można ją zobaczyć (chociaż prędzej usłyszeć) na Herbacianych Łąkach, Malinowym Lesie, nad Czekoladowym Jeziorem i na namalowanej pustyni. Czasem zaplącze się i gdzie indziej, ale to sporadycznie.
Liczba: 1

Wygląd:
Świetlnik
Ciemnik

Nazwa: Świetlniki i Ciemniki
Opis: Świetlniki i Ciemniki są bardzo podobnymi stworzeniami. Jedyne co je różni, to że są swoimi całkowitymi przeciwieństwami.
Świetlniki Pojawiająsię w nocy. Latające kulki czarującego światełka czasem migają między drzewami pogrążonego w mroku lasu albo pobłyskują w zatopionych w ciemności uliczkach. Świetlniki są niesamowicie wrednymi stworzeniami. Ich ulubioną rozrywką jest zwodzenie podróżnych na manowce, a niejednokrotnie doprowadzanie ich do śmierci. Wiele zaginionych dzieci zgubiło się w dziczy właśnie po ściganiu Świetlnika.

Ciemniki natomiast to stworzonka bardzo życzliwe i przyjazne. Pojawiają się tylko w dzień, w jasnych miejscach. Zazwyczaj unikają ludzi, ale dla każdego zagubionego wędrowca dostrzeżenie tej kulki ciemności latającej sobie radośnie to prawdziwe wybawienie. Ciemnik poczęstowany czymś słodkim albo uratowany np. z pajęczej sieci z miłą chęcią odwdzięczy się odprowadzając zagubionego w bezpieczne miejsce.

Oba rodzaje stworzonek rozpadają się w nicość przy uderzeniu. Rozpływają się też w powietrzu gdy kończy się noc/dzień.

Moce: Świetlniki potrafią oczarować patrzącego na nie osobnika. Osoba taka przez 4 posty bezwiednie idzie za stworzonkiem. Wyrwać z tego transu może dowolny fizyczny wstrząs. Szturchnięcie, uderzenie, wpadnięcie w bagno po kolana, wyrżnięcie się o korzeń albo kontakt z glebą po upadku ze 100m urwiska (chociaż wtedy na bardzo krótko).
O Ciemnikach nie wiadomo by miały jakieś specjalne moce, ale zawsze wydają się być zdolne do doprowadzenia zagubionego bezpieczną drogą do miejsca gdzie chce się dostać.

Występowanie: Występują praktycznie wszędzie, gdzie następuje noc i dzień. W krainach Ludzi są nieco rzadze.
Liczba: Tak naprawdę nie można ich oswoić. Głównie dlatego, że rozpływają się w powietrzu wraz z końcem dnia/nocy. Bez znaczenia jakie jest ich oświetlenie (lub jego brak) w danej chwili.


Wygląd:SB
Nazwa:Szczekająca Bestia
Opis: Monstrum to przedziwne i szkaradne zarazem. Łeb jej jest węża, ciało lamparta, zad lwa, a nogi zaś jelenia. Najważniejszym jednak jej atrybutem jest dźwięk, jaki wydaje gdy biega. Z jej brzucha bowiem dochodzą dźwięki brzmiące jak ujadanie dwakroć po trzydziestu psów.

Lata więc sobie ta Bestia po świecie i terroryzuje. Nie wiadomo dokładnie czym terroryzuje, bowiem nie jest agresywna. Nie zjada zwierząt większych niż lis. Nie atakuje podróżnych. Nie porywa księżniczek. Nie zieje ogniem. Nie pluje jadem. Nie rozkopuje grządek. Nie przewraca śmietników. Ot, lata sobie po okolicy i szczeka jak sześćdziesiąt burków i azorów włożonych do jednego worka. Nie grozi więc ludziom z jej strony nic więcej ponad ból głowy i uszu.

Moce: Szczekająca Bestia ma moc Szczekania. Potrafi szczekać jak 60 psów. Wywołuje tym popłoch u każdego kota w promieniu 500m, i niepokój u Dachowców. Sczekanie trwa przez 3 posty w normalnych warunkach, oraz rozbrzmiewa zawsze gdy Bestia rozpędzi się powyżej truchtu.

Występowanie: Można ją zobaczyć (chociaż prędzej usłyszeć) na Herbacianych Łąkach, Malinowym Lesie, nad Czekoladowym Jeziorem i na namalowanej pustyni. Czasem zaplącze się i gdzie indziej, ale to sporadycznie.
Liczba: 1

[42]

Wygląd
Nazwa: Harpir, rzadziej Skreech.
Charakterystyka: Rodzaj drapieżnego ornitohominida występującego w Szkarłatnej Otchłani i będącego jej prawdziwą plagą. Choć posiadający z grubsza humanoidalny korpus i kształt czaszki to inteligencją znacznie bliżej mu do złośliwego ptaszyska niźli do przedstawiciela którejkolwiek z ras rozumnych. Swoimi rozmiarami nie przekracza zwykle metra czterdziestu a rozpiętość jego skrzydeł wynosi mniej więcej sążeń. Przód jego tułowia jest nagi, pokryty siną i zimną w dotyku skórą. Opierzenie tułowia zaczyna się dopiero poniżej pasa a także na plecach. Brak górnych kończyn chwytnych, ramiona przechodzą bezpośrednio w skrzydła których czarne pióra są dostatecznie ostre by móc ranić nieopancerzoną ofiarę. Większość życia spędza w locie, na ziemi porusza się niezgrabnie z powodu zgarbionej sylwetki i podobnych do sępich nóg zwieńczonych ostrymi szponami. Niemal zawsze poluje w stadnych chmarach wypłaszając swoją ofiarę krzykiem i obsiadając ją ze wszystkich stron. Robi wszystko by utrzymać zdobycz w powietrzu i wraz z innymi osobnikami rozrywa ją i pożera jeszcze w locie. Przy takim ataku rzadko kiedy zdarza się by choć większy kawał mięsa ofiary dotknął ziemi.
Moce i umiejętności:
- Pióra na skrzydłach potrafiące zaciąć do żywego mięsa. Zwykle przy pomocy ich uderzeń stara się ogłuszyć ofiarę zakłócając tor jej lotu lub obalić ją na ziemię.
- Zakrzywiony dziób którego używa by rozbijać czaszki i łamać żebra celem łatwiejszej penetracji wnętrza ofiary by dostać się do jej organów (po które sięga następnie rozwidlonym językiem).
- Kły które w połączeniu z imponującym rozstawem szczęk są w stanie wyrywać całe kilogramy mięsa z ciała zdobyczy. Z powodu niewybrednego jadłospisu ugryzienie Harpira to niemal stuprocentowa gwarancja zakażeniem jadem trupim lub gangreną.
- Ogłuszający krzyk którym jest w stanie powalić ofiarę równie skutecznie co uderzeniami masywnych skrzydeł. Szczególnie dotkliwy i nieprzyjemny w skutkach dla istot o wyczulonym słuchu.
- Instynkt stadny będący obiektywnie jego najgroźniejszą bronią. Pojedynczy osobnik ze względu na niską inteligencję i skłonność do płochliwości jest wyłącznie przykrym utrapieniem przed którym stosunkowo łatwo się bronić. Co innego w przypadku konfrontacji z całym stadem którego morze kłów, pazurów i dziobów zdaje się kąsać nieprzerwanie ze wszystkich stron...

Występowanie: Przestworza Szkarłatnej Otchłani i wszystkie otwarte przestrzenie tamże.
Możliwość oswojenia: Brak. Gatunek całkowicie dziki i w dodatku kłopotliwy w utrzymaniu biorąc pod uwagę smród i choroby które rozsiewa.



Wygląd
Nazwa: Zew Kurhanów.
Charakterystyka: W każdym lesie znajduje się przynajmniej jedno takie szczególne miejsce. Miejsce w które znużone długim żywotem lub chorobą zwierzęta przychodzą aby wydać ostatnie tchnienie. Zwykle jest to niewielka polana na uboczu skrzętnie omijana przez wszystkich mieszkańców lasu poza ścierwojadami które zwabił z daleka widok bielących się kości i smród rozkładającej się padliny.
Problemy zaczynają się gdy okazuje się, że taka polana znajduje się dokładnie pod skrzyżowaniem magicznych intersekcji. Wtedy to odpowiednio ukierunkowany impuls wystarczy by doprowadzić do wywołania kataklizmu. Bliskość dostatecznie silnego artefaktu, potężna klątwa lub piorun uderzający w cmentarną ziemię polany. Wszelkie anomalie o nadnaturalnym pochodzeniu mogą indukować iskrę która wznieci pożar. Najczęściej mają one miejsce w dniach zimowego przesilenia kiedy to zagęszczenie mocy znacząco wzrasta. Powołana do życia(?) w takich cyrkumstancjach istota-zjawisko nosi nazwę Zewu Kurhanów i stanowi śmiertelne zagrożenie dla wszystkich żywych istot.
Mierzący cztery metry koszmar powstały ze szczątków zwierząt (a czasem i ludzi) będący uosobieniem śmierci i polowania, powodujący zakłócenia aury wszędzie tam gdzie postanie jego noga. Formując się z padliny stara się przybrać możliwie wyprostowaną pozycję i kształt który umożliwi mu jak najefektywniejsze poruszanie się i zabijanie. Wszystkie zwierzęta, zarówno dzikie jak i udomowione wyczuwają go bezbłędnie wpadając w popłoch i pierzchając jak najdalej kiedy tylko Zew Kurhanów znajdzie się w okolicy. Miejsca które skala swoją zbyt długą obecnością same zmieniają się w jałowe cmentarzyska które nawet na długo po jego odejściu pozostaną omijane przez wszystko co żywe. Zabicie go jest niemożliwe, jedynym sposobem przez który można się go pozbyć jest odwrócenie klątwy. To jednak niemal zawsze wymaga znajomości odpowiednich formuł i odprawienia skomplikowanych rytuałów podczas których nierzadko przyjdzie zapłacić cenę ostatecznego poświęcenia.
Moce i umiejętności:
- Proste formy czarów intencjonalnych. Jest w stanie w ograniczonym stopniu kreować i wypaczać otaczającą go rzeczywistość przy pomocy czystej magicznej energii którą czerpie z sił witalnych, przede wszystkim zaś z gniewu i strachu żywych. Najchętniej tworzy rozmaite iluzje i śnieżne zamiecie które pozwalają mu się lepiej ukrywać i zacierać ślady.
- Aura pierwotnego strachu która mu towarzyszy sprawia, że zwierzęta wariują bez namysłu rzucając się do ucieczki lub wpadają w morderczy szał kąsając i atakując wszystko co znajduje się w ich pobliżu.
-Ilekroć pojawia się na ziemi zawsze towarzyszy mu orszak Schedeli które zbiegają się z najdalszych okolic by służyć mu ze ślepym oddaniem. Związek pomiędzy tymi istotami a zjawiskiem Zewu Kurhanów wciąż nie został dokładnie opisany jednak przypuszcza się, że zachodzi tutaj relacja o wiele głębsza i bardziej skomplikowana niż zwykłe warunkowanie stadnego posłuszeństwa. Stwory podległe Zewowi stają się niczym jeden organizm przyjmując jego świadomość będąc jednocześnie przedłużeniem jego woli i percepcji.
Występowanie: Sporadycznie wszędzie tam gdzie spełnione zostaną określone warunki.



Wygląd
Nazwa: Hrod Vitnir, nazywane niekiedy Podniebnymi Pustoszycielami.
Charakterystyka: Na wpół materialne upiory utkane z czarnych, przypominających dym kłębów, przybierające kształt monstrualnych wilków wielkości dorosłego wołu. Zwykle występują samotnie, czasem łącząc się tylko w grupy sięgające swoją liczebnością trzech do sześciu osobników. Z daleka przypominają burzowe chmury przez co łatwo wypatrzyć je kiedy cwałują w powietrzu poprzez nieskończone przestrzenie Czerwonej Otchłani. Polują na wszystko co znajdzie się w zasięgu ich wzroku, czyli najczęściej na Harpiry które zwykły przemieszczać się na podobnych wysokościach. Osaczając je zwykły rozbijać ich chmary chwytając pojedyncze osobniki które z reguły niemal natychmiast giną w ich szczękach.
Moce i umiejętności:
- Częściowa eteryczność dzięki której na krótką chwilę potrafią rozwiać się w obłok czarnego dymu by poruszać się z większą niż normalnie prędkością i łatwiej omijać ewentualne przeszkody.
- Termowizja pozwalająca im wypatrzyć stada ciepłych ofiar znajdujących się daleko w dole lub przed nimi.
- Będąc jednym wielkim skupiskiem ładunków elektrycznych są w stanie wyzwalać silne wyładowania które pomagają im polować. Rozwierając szczęki mogą miotać niewielkie błyskawice i pioruny kuliste w kierunku ofiary.
- Ślina pieniąca się na ich pyskach ma temperaturę wrzątku i prawdopodobnie jest toksyczna. Kontakt z nią może zakończyć się wyjątkowo nieprzyjemnymi w skutkach i trudnymi do zagojenia poparzeniami.
Występowanie: Niebo Szkarłatnej Otchłani
Możliwość oswojenia: Z równym powodzeniem można by próbować okiełznać tornado albo huragan.



Wygląd
Nazwa: Pixie.
Charakterystyka: Ponad wszelką wątpliwość wróżki istnieją naprawdę. W niczym jednak nie przypominają małych zwiewnych elfów ani dobrodusznych staruszek z popularnych bajek. Jedyne co z grubsza się zgadza to skrzydła. Poza tym są półtorametrową abominacją o insektoidalnych cechach nadto gustującą w ciepłej krwi lądowych ssaków. Na swoje legowiska wybierają przeważnie miejsca aktywne magicznie, najchętniej takie które znajdują się bliskim sąsiedztwie lasów i ogrodów. Cechują się niezwykłą złośliwością i okrucieństwem, ich ofiary umierają zazwyczaj wyjątkowo długo i na skutek wycieńczenia.
Moce i umiejętności:
-Naturalny talent magiczny zapewniający im silną więź z czarodziejską energią. Potraktowane wrażą mocą niemal natychmiast skierują ją przeciwko rzucającemu bądź wypaczą jej działanie tak, że zwyczajowy efekt wywoła zgoła niespodziewane (i zwykle niepożądane) rezultaty.
- Mieniąca się wszystkimi kolorami tęczy wydzielina którą gromadzą w swoich płucach a którą z zaskakującą celnością są w stanie spluwać w oczy przeciwnika wywołując jego czasową ślepotę. Gęsty fluid ma również właściwości halucynogenne co czyni go jeszcze bardziej niebezpiecznym i uciążliwym. Ale także cenniejszym jako, że substancja ta poddana odpowiedniej ekstrakcji znajduje rozmaite zastosowania w sztuce alchemicznej.
Występowanie: Malinowy las, Ogród strachu.
Możliwość oswojenia: Istnieje, choć zwykle mało kto się na to decyduje. Pixy będąc kapryśnymi i ciężkimi w obyciu nierzadko obracają się przeciwko swojemu właścicielowi uciekając kiedy nadarzy im się ku temu okazja.

[Charles]

Wygląd: Paskudnie brzydka, skrzydlata małpa o szarej skórze, pokryta gęstym, szczeciniastym futrem w kolorach czarnym, ciemnozielonym i granatowym. Posiada parę nagich, nietoperzowych skrzydeł wyrastających z nadgarstków, błoniasty grzebień ciągnący się wzdłuż kręgosłupa i chwytny ogon wyposażony w podobne błony, służące do sterowania.
Nazwa: Apernus
Opis: Purpurowa Otchłań jest groźnym miejscem, jednak wszyscy zgadzają się co do tego, że lepiej być zaatakowanym przez dzikie zwierzę na jednym z odłamków, niż odlecieć w nieskończoną przestrzeń. Wtedy nieszczęśnik może stać się celem Całunu - olbrzymiego stada Apernusów. Te złośliwe, mierzące około metra bestyjki tylko czekają, aby rozszarpać każdego, kto opuści bezpieczny obszar wyspy.
Kiedyś w przeszłości śmiałkowie z narażeniem życia wyłapywali samotne osobniki, aby potem sprzedać je Cyrkowi. Niestety, na ogół nie dawały się tresować, więc wypuszczano je na wolność albo same uciekały, dlatego w Całunie można niekiedy dojrzeć Apernusy ubrane w kamizelki i kapelusiki.
Moce:
- Apernusy są niesamowicie silne - nawet jeden Apernus potrafi podnieść otyłego mężczyznę, a najlepiej trzymać je w klatce z hartowanej stali.
Występowanie: przestrzenie Purpurowej Otchłani
Liczba:394875 albo i więcej
Możliwość oswojenia Legendy głoszą, że gdzieś Otchłani znajduje się Złota czapka, pozwalająca kontrolować Całun, czyniąc z jej posiadacza pana życia i śmierci. Apernusa można oswoić dużo prościej - wystarczy znaleźć chorego lub kalekiego młodzika, który oderwał się od Całunu i zaopiekować się nim troskliwie - pojedynczy osobnik raczej nie jest niebezpieczny.

(wcześniej nie widziałem propozycji 42, takich jak Harpiry czy Pustoszyciele, wymyśliłem to sam, a raczej wyjąłem z krainy Oz)