[Vallet]

Zewsząd zapachy wszelakiej maści herbat będących na krzakach ją otaczających. Na środku leży ogromny głaz, który w gruncie rzeczy jest lekko zakurzoną, potężną filiżanką.

[Yokai]

Yokai przemierzała polankę i rozkoszowała się zapachem różnych rodzajów herbaty. Od dzieciństwa kochała pić ten napój. Gdy w końcu przystanęła koło jakiegoś drzewka prędko pod nim usiadła i odpoczywała. Słońce raziło ją lekko w twarz , a ona uśmiechała się do niego.
- Taka pora dnia bardzo mnie odpręża - pomyślała.
Po chwili położyła się pomału i podłożyła swoje delikatne ręce pod głowę myśląc.

Yokai przemierzała polankę i rozkoszowała się zapachem różnych rodzajów herbaty. Od dzieciństwa kochała pić ten napój. Gdy w końcu przystanęła koło jakiegoś drzewka prędko pod nim usiadła i odpoczywała. Słońce raziło ją lekko w twarz , a ona uśmiechała się do niego.
- Taka pora dnia bardzo mnie odpręża - pomyślała.
Po chwili położyła się pomału i podłożyła swoje delikatne ręce pod głowę myśląc.

[Aleksander]

Widok nie dziwny, w tej krainie ciągle zdarzały się takie dziwactwa, a tym mianowicie był człowiek, przebrany za pirata. Jedno swoje oko ukrywał pod opaską, przed ciekawskimi promieniami słońca, drugi błysło czasem na zielono, odbijając światło owej gwiazdy, od szklanej soczewki. Szedł dumnie, machając rękoma po bokach, a za nim maszerowały dwie kukiełki, czyli razem było ich czterech, sam marionetkarz, kukiełka z kości, kolejna z drewna, i mała lalka wróżka, siedząca na jego ramieniu. Podszedł do dziewczyny i popatrzył na nią, szturchnął jej ciało nogą, jak by sprawdzając czy żyje, mimo że miała otwarte oczy, wyglądała na zamyśloną, sugerowała mu to ta pustka, pustka w zwierciadle jej duszy.
-Pozwolisz zarobić biednemu mędrcowi ?
Powiedział z niechlujnym uśmiechem, po czym dwie laleczki rzuciły się na dziewczynę, złapały ją za ręce, przygwożdżając swoimi metalowymi elementami. Mężczyzna pochylił siępowoli , po czym przejechał łapką po jej udzie, jednak nie planował jej wykorzystywać seksualnie, szukał pieniędzy, sakiewki, portfela, jakiego kolwiek znaku ich obecności.

Widok nie dziwny, w tej krainie ciągle zdarzały się takie dziwactwa, a tym mianowicie był człowiek, przebrany za pirata. Jedno swoje oko ukrywał pod opaską, przed ciekawskimi promieniami słońca, drugi błysło czasem na zielono, odbijając światło owej gwiazdy, od szklanej soczewki. Szedł dumnie, machając rękoma po bokach, a za nim maszerowały dwie kukiełki, czyli razem było ich czterech, sam marionetkarz, kukiełka z kości, kolejna z drewna, i mała lalka wróżka, siedząca na jego ramieniu. Podszedł do dziewczyny i popatrzył na nią, szturchnął jej ciało nogą, jak by sprawdzając czy żyje, mimo że miała otwarte oczy, wyglądała na zamyśloną, sugerowała mu to ta pustka, pustka w zwierciadle jej duszy.
-Pozwolisz zarobić biednemu mędrcowi ?
Powiedział z niechlujnym uśmiechem, po czym dwie laleczki rzuciły się na dziewczynę, złapały ją za ręce, przygwożdżając swoimi metalowymi elementami. Mężczyzna pochylił siępowoli , po czym przejechał łapką po jej udzie, jednak nie planował jej wykorzystywać seksualnie, szukał pieniędzy, sakiewki, portfela, jakiego kolwiek znaku ich obecności.

[Hellis]

Eh, co za niefart. Skończył jej się alkohol. Będzie musiała się przez jakiś czas obejść. Nie w tym rzecz.
Właśnie przechodziła obok przerośniętej filiżanki i kręciła nożem w rękach. Wielki miecz dzwonił uderzając o metal na pasku. Nagle wygięło jej głowę do tyłu.
-Co do...
Rogami zahaczyła o jakąś gałąź. Przeklęte drzewa. Co ona tu w ogóle robi? Wtedy zobaczyła pirata kucającego przy dziewczynie, którą... trzymały lalki? O, może być ciekawie. Szybko znalazła się przy nich. Gość ją przeszukiwał. Szukał kasy, na bank.
-Znalazłeś coś? Podziel się.
Stanęła obok niego i nachyliła się obserwując całą sytuację.

Eh, co za niefart. Skończył jej się alkohol. Będzie musiała się przez jakiś czas obejść. Nie w tym rzecz.
Właśnie przechodziła obok przerośniętej filiżanki i kręciła nożem w rękach. Wielki miecz dzwonił uderzając o metal na pasku. Nagle wygięło jej głowę do tyłu.
-Co do...
Rogami zahaczyła o jakąś gałąź. Przeklęte drzewa. Co ona tu w ogóle robi? Wtedy zobaczyła pirata kucającego przy dziewczynie, którą... trzymały lalki? O, może być ciekawie. Szybko znalazła się przy nich. Gość ją przeszukiwał. Szukał kasy, na bank.
-Znalazłeś coś? Podziel się.
Stanęła obok niego i nachyliła się obserwując całą sytuację.

[Aleksander]

Nie przejął się obecnością nowej dziewczyny, popatrzył jedynie zawiedziony na swoją zdobycz, a lalki puściły ją, ruszając za swoim panem ku filiżance.
-Bierz wszystko, ja nie będę biegał jak kot z pęcherzem by sprzedawać jej brudne książki, a pieniędzy żadnych nie znalazłem.
Warknął niezadowolony, jednak nie widział w Hellis wroga, prawie w nikim nie widział, dopóki nikt nie widział w nim. Wpełzł na wyrób porcelanowy, a lalką zastukał o to, zrobiła się mała dziurka, gdyż porcelana pękła pod wpływem metalowej płytki w lalce.
-Byłby z niej pożytek seksualny, młoda jest, ale kotów nie posuwam, być psycholem, ale zoofilem, podziękuję za taką formę rozrywki.
W jego głosie nie było słychać żadnych uczuć, nawet rozbawienia, był szorstki i zimny, tak jak uczył go Cedrik. Odkaszlnął, a wtedy przemówiła jego towarzyszka Nana.
- Uważaj na słowa Aleksandrze..
Powiedziała słodziutkim głosem, machając przy tym skrzydełkami, jak by chcąc je rozprostować, wtem piracik zawarł głos.
-Uważać to ty możesz na swoje skrzydła, bądź na to byś nie trafiła do kominka.
Odwarknął jej tylko i przyglądał się "demonicy" bo tak można nazwać tych arystokratów, bez wątpienia.

Nie przejął się obecnością nowej dziewczyny, popatrzył jedynie zawiedziony na swoją zdobycz, a lalki puściły ją, ruszając za swoim panem ku filiżance.
-Bierz wszystko, ja nie będę biegał jak kot z pęcherzem by sprzedawać jej brudne książki, a pieniędzy żadnych nie znalazłem.
Warknął niezadowolony, jednak nie widział w Hellis wroga, prawie w nikim nie widział, dopóki nikt nie widział w nim. Wpełzł na wyrób porcelanowy, a lalką zastukał o to, zrobiła się mała dziurka, gdyż porcelana pękła pod wpływem metalowej płytki w lalce.
-Byłby z niej pożytek seksualny, młoda jest, ale kotów nie posuwam, być psycholem, ale zoofilem, podziękuję za taką formę rozrywki.
W jego głosie nie było słychać żadnych uczuć, nawet rozbawienia, był szorstki i zimny, tak jak uczył go Cedrik. Odkaszlnął, a wtedy przemówiła jego towarzyszka Nana.
- Uważaj na słowa Aleksandrze..
Powiedziała słodziutkim głosem, machając przy tym skrzydełkami, jak by chcąc je rozprostować, wtem piracik zawarł głos.
-Uważać to ty możesz na swoje skrzydła, bądź na to byś nie trafiła do kominka.
Odwarknął jej tylko i przyglądał się "demonicy" bo tak można nazwać tych arystokratów, bez wątpienia.

[Hellis]

Hellis ciągle była pochylona i w takiej pozycji patrzyła za chłopakiem, a gdy ten odszedł do filiżanki, znowu zaczęła się przyglądać leżącej dziewczynie.
-E, to jak pieniędzy nie ma...
Wstała po czym zaczęła iść w stronę filiżanki ciągle spoglądając gdzieś na bok. Potem spojrzała na chłopaka i przejechała językiem po ustach z uśmiechem.
-Zboczuszek. Patrzcie jaki boski Alvaro.
Wtedy coś małego, co siedziało na jego ramieniu przemówiło. Fuj, jakie to słodkie stworzenie. Aż wstrząsnął nią odruch wymiotny. A jakby to rozciąć na pół i zobaczyć co ma w środku? Albo! Wsadzić do słoika, upierdzielić skrzydełka i patrzeć jak desperacko próbuje się wydostać powoli się dusząc. O tak, to jest myśl.
-To to na twoim ramieniu jest ci potrzebne?
Stanęła jakieś dwa metry od niego, w razie jakby go to wkurzyło i chciał zaatakować.

Hellis ciągle była pochylona i w takiej pozycji patrzyła za chłopakiem, a gdy ten odszedł do filiżanki, znowu zaczęła się przyglądać leżącej dziewczynie.
-E, to jak pieniędzy nie ma...
Wstała po czym zaczęła iść w stronę filiżanki ciągle spoglądając gdzieś na bok. Potem spojrzała na chłopaka i przejechała językiem po ustach z uśmiechem.
-Zboczuszek. Patrzcie jaki boski Alvaro.
Wtedy coś małego, co siedziało na jego ramieniu przemówiło. Fuj, jakie to słodkie stworzenie. Aż wstrząsnął nią odruch wymiotny. A jakby to rozciąć na pół i zobaczyć co ma w środku? Albo! Wsadzić do słoika, upierdzielić skrzydełka i patrzeć jak desperacko próbuje się wydostać powoli się dusząc. O tak, to jest myśl.
-To to na twoim ramieniu jest ci potrzebne?
Stanęła jakieś dwa metry od niego, w razie jakby go to wkurzyło i chciał zaatakować.

[Aleksander]

-Powiedz mi, czy było by to sensowne, powoływać do życia coś, co nie jest mi potrzebne? To jedyna z moich żywych lalek, Nana.
Drewniana kukiełka spojrzała z wyrzutem na dziewczynę, po czym uśmiechnęła się koślawo, jak by z przymuszenia i podniosła do góry kapelusz chłopaka, po czym ukryła się pod nim, nie wypowiadając już żadnego słowa.
-Zapamiętaj sobie następnym razem, że moich tworów nie traktuje się źle, te lalki są idealne.
Można było rzec że był przepełniony pychą, bądź po prostu mówił prawdę, najzwyczajniej.Mruknął cicho , dopiero teraz zastanowił się nad tym zboczuszkiem, no może delikatnie, ale mniejsza o to, drugie zdanie też było interesujące.
-Cóż rozumiesz przez pojęcie Alvaro? Gdyż mi jest znane ono jako imię, jedynie.
Powiedział donośnym głosem, po czym spojrzał gdzieś w bok, tak sobie, chciał sprawdzić czy nie nadchodzi nikt kolejny. Lalka z kości podałą mu listek zielonej herbaty, który wsunął do ust i zaczął najzwyczajniej ciućkać.

-Powiedz mi, czy było by to sensowne, powoływać do życia coś, co nie jest mi potrzebne? To jedyna z moich żywych lalek, Nana.
Drewniana kukiełka spojrzała z wyrzutem na dziewczynę, po czym uśmiechnęła się koślawo, jak by z przymuszenia i podniosła do góry kapelusz chłopaka, po czym ukryła się pod nim, nie wypowiadając już żadnego słowa.
-Zapamiętaj sobie następnym razem, że moich tworów nie traktuje się źle, te lalki są idealne.
Można było rzec że był przepełniony pychą, bądź po prostu mówił prawdę, najzwyczajniej.Mruknął cicho , dopiero teraz zastanowił się nad tym zboczuszkiem, no może delikatnie, ale mniejsza o to, drugie zdanie też było interesujące.
-Cóż rozumiesz przez pojęcie Alvaro? Gdyż mi jest znane ono jako imię, jedynie.
Powiedział donośnym głosem, po czym spojrzał gdzieś w bok, tak sobie, chciał sprawdzić czy nie nadchodzi nikt kolejny. Lalka z kości podałą mu listek zielonej herbaty, który wsunął do ust i zaczął najzwyczajniej ciućkać.

[Yokai]

Dziewczyna podniosła się pomału z ziemi mając zamiar stąd uciec by nie stać się kolejną ofiarą "wykorzystywania seksualnego". Pieniędzy nie miała przy sobie, ale miała coś bardziej wyjątkowego i wartościowego, ale nie odezwała się ani słowem. Patrzała na przebieg sytuacji rozmowy podejrzanego chłopaka z jakąś diablicą.

Nie podchodziła do nich tylko zastanawiała się co dalej z nią zrobią.

Dziewczyna podniosła się pomału z ziemi mając zamiar stąd uciec by nie stać się kolejną ofiarą "wykorzystywania seksualnego". Pieniędzy nie miała przy sobie, ale miała coś bardziej wyjątkowego i wartościowego, ale nie odezwała się ani słowem. Patrzała na przebieg sytuacji rozmowy podejrzanego chłopaka z jakąś diablicą.

Nie podchodziła do nich tylko zastanawiała się co dalej z nią zrobią.

[Aleksander]

Oho, dziewczyna wstawała, mogło robić się ciekawie. Laleczka z bukowego drzewa w chwilę doskoczyła do niej, po czym popchnęła za ramię, by wywalić na ziemię. Taka zabaw w dręczenie bezbronnego kotka, która odpowiadała marionetkarzowi, miał czym zająć swój umysł, a nie spoglądaniem nie wiadomo gdzie. Mruknął cicho, czekając na odpowiedź Hellis, zabawa z demonem, to było by o wiele ciekawsze, więc czemu jej nie obalić, rozebrać, pobawić, a na koniec zabić? To też było by jakieś dobre zajęcie, jednak nie miał zamiaru krzywdzić biednej diablicy, na razie nie .
- Piękna była by z ciebie laleczka, oj piękna.
Powiedział cicho, patrząc na łapy arystokratki, spotkał już kilku takich na swojej drodze, jednak nie przywiązywał do nich dużej wagi, większość kończyła przebita na jakimś palu, bądź po prostu odgrywał im wspaniałe przedstawienie, pirackie zrzucenie ku wodzie, jednak rekinów brakowało, więc zamiast tego wiązało się ręce i nogi, te krzyki, cudowne, doprowadzające wręcz do ekstazy.

Oho, dziewczyna wstawała, mogło robić się ciekawie. Laleczka z bukowego drzewa w chwilę doskoczyła do niej, po czym popchnęła za ramię, by wywalić na ziemię. Taka zabaw w dręczenie bezbronnego kotka, która odpowiadała marionetkarzowi, miał czym zająć swój umysł, a nie spoglądaniem nie wiadomo gdzie. Mruknął cicho, czekając na odpowiedź Hellis, zabawa z demonem, to było by o wiele ciekawsze, więc czemu jej nie obalić, rozebrać, pobawić, a na koniec zabić? To też było by jakieś dobre zajęcie, jednak nie miał zamiaru krzywdzić biednej diablicy, na razie nie .
- Piękna była by z ciebie laleczka, oj piękna.
Powiedział cicho, patrząc na łapy arystokratki, spotkał już kilku takich na swojej drodze, jednak nie przywiązywał do nich dużej wagi, większość kończyła przebita na jakimś palu, bądź po prostu odgrywał im wspaniałe przedstawienie, pirackie zrzucenie ku wodzie, jednak rekinów brakowało, więc zamiast tego wiązało się ręce i nogi, te krzyki, cudowne, doprowadzające wręcz do ekstazy.

[Yokai]

Yokai z powrotem obaliła się na ziemie. Była dość brudna jak na dziewczynę , która leżała na ziemi po raz drugi. Patrzała tylko na marionetkarza i próbowała się znowu podnieść, ale laleczka, która wywróciła ją na ziemię była przerażająca. Podniosła tylko lekko rękę i machnięciem z daleka zrzuciła chłopakowi kapelusz piracki z głowy. Musiała się na nim odegrać chociaż takim małym czynem.

Nie wyglądała jak kot raczej jak zwykły człowiek. Była trochę inna od swoich rówieśników, bo nie posiadała ani ogona ani długich szpiczastych uszów. Miała po prostu trochę dłuższe kiełki. Często ich używała do rozbrojenia takich podejrzanych typków jak ów koleś, ale ze strażą jaką miał przed sobą ani rusz się do niego zbliżyć.

Przyglądała się mu z ciekawością.

Yokai z powrotem obaliła się na ziemie. Była dość brudna jak na dziewczynę , która leżała na ziemi po raz drugi. Patrzała tylko na marionetkarza i próbowała się znowu podnieść, ale laleczka, która wywróciła ją na ziemię była przerażająca. Podniosła tylko lekko rękę i machnięciem z daleka zrzuciła chłopakowi kapelusz piracki z głowy. Musiała się na nim odegrać chociaż takim małym czynem.

Nie wyglądała jak kot raczej jak zwykły człowiek. Była trochę inna od swoich rówieśników, bo nie posiadała ani ogona ani długich szpiczastych uszów. Miała po prostu trochę dłuższe kiełki. Często ich używała do rozbrojenia takich podejrzanych typków jak ów koleś, ale ze strażą jaką miał przed sobą ani rusz się do niego zbliżyć.

Przyglądała się mu z ciekawością.

[Aleksander]

Po chwili lalka dała sobie spokój, on sam podniósł kapelusz, zaczynając pukać nogami o filiżankę, czekał na kolejny ruch, jednak rękę miał wciąż wystawioną do przodu.Wróżka która siedziała pod kapeluszem zdenerwowała się, bardzo, zeskoczyła na jego ramię i zaczęła krzyczeć, naprawiając swoją poczochraną fryzurę.
-Panie! Panie! Zniszcz ją! Ona źle mnie potraktowała!
Jak na takie małe stworzonko robiła dużo hałasu, jednak lalkarz nie przejął się tym, sięgnął kapelusz do tyłu i podniósł go, zakładając na swoją blond czuprynę. Warknął cicho, gdyż hałas nad jego uchem przeszkadzał mu, bardzo przeszkadzał, ale mniejsza o to. Zeskoczył powoli, po czym ruszył w kierunku dziewczyny, stanął przed nią, uśmiechając się wrednie ku niej.
-Rozbierz się.
Powiedział stanowczo, w jego głosie nie było żadnego żartu, chciał tego, po prostu chciał, nie można tego rozsądnie wytłumaczyć, laleczka na ramieniu patrzyła błagalnie na Aleksandra, czekając aż wymierzy karę dziewczynie.

Po chwili lalka dała sobie spokój, on sam podniósł kapelusz, zaczynając pukać nogami o filiżankę, czekał na kolejny ruch, jednak rękę miał wciąż wystawioną do przodu.Wróżka która siedziała pod kapeluszem zdenerwowała się, bardzo, zeskoczyła na jego ramię i zaczęła krzyczeć, naprawiając swoją poczochraną fryzurę.
-Panie! Panie! Zniszcz ją! Ona źle mnie potraktowała!
Jak na takie małe stworzonko robiła dużo hałasu, jednak lalkarz nie przejął się tym, sięgnął kapelusz do tyłu i podniósł go, zakładając na swoją blond czuprynę. Warknął cicho, gdyż hałas nad jego uchem przeszkadzał mu, bardzo przeszkadzał, ale mniejsza o to. Zeskoczył powoli, po czym ruszył w kierunku dziewczyny, stanął przed nią, uśmiechając się wrednie ku niej.
-Rozbierz się.
Powiedział stanowczo, w jego głosie nie było żadnego żartu, chciał tego, po prostu chciał, nie można tego rozsądnie wytłumaczyć, laleczka na ramieniu patrzyła błagalnie na Aleksandra, czekając aż wymierzy karę dziewczynie.

[Yokai]

Dziewczyna patrzała wystraszona na tajemniczego chłopaka. Nie bała się aż tak, ale nie chciała się rozbierać.
- Nie rozbiorę się. Nie zmusisz mnie - warknęła.
Po czym wstała pomału będąc tak blisko chłopaka , że omal nie dotknęła swojej głowy z jego.

Dziewczyna patrzała wystraszona na tajemniczego chłopaka. Nie bała się aż tak, ale nie chciała się rozbierać.
- Nie rozbiorę się. Nie zmusisz mnie - warknęła.
Po czym wstała pomału będąc tak blisko chłopaka , że omal nie dotknęła swojej głowy z jego.

[Aleksander]

Denerwowało go takie zachowanie, było bezsensowne, lalki stały gdzieś oparte o filiżankę, może dziewczyna dla tego się nie bała Aleksandra? Może myślała że cała jego moc spoczywa w lalkach? Myliła się, jednak nie chciał pokazywać swoich możliwości, uderzył ją w twarz, z otwartej ręki, nie wykazując przy tym skruchy.
-Ściągaj ubrania, bo moi kamraci to zrobią!
Krzyknął głośno, nie wiadomo o jakich kamratów mu chodziło, w końcu miał tylko lalki, nie miał za sobą żądnych piratów, którzy chcieli by mu pomóc w walce. Nie wiedział czy dziewczyna jest głupia, czy po prostu taka odważna, jednak bardziej prawdopodobna jest głupota, tak przynajmniej myślał. Nana siedziała wciąż na ciele mężczyzny, bawiła się płatem jego ucha, śmiejąc przy tym wesoło, jednak pirat nie przejmował się tym, patrzył wciąż w " kotołaka" [xD], czekając na jej ostateczną decyzję.

Denerwowało go takie zachowanie, było bezsensowne, lalki stały gdzieś oparte o filiżankę, może dziewczyna dla tego się nie bała Aleksandra? Może myślała że cała jego moc spoczywa w lalkach? Myliła się, jednak nie chciał pokazywać swoich możliwości, uderzył ją w twarz, z otwartej ręki, nie wykazując przy tym skruchy.
-Ściągaj ubrania, bo moi kamraci to zrobią!
Krzyknął głośno, nie wiadomo o jakich kamratów mu chodziło, w końcu miał tylko lalki, nie miał za sobą żądnych piratów, którzy chcieli by mu pomóc w walce. Nie wiedział czy dziewczyna jest głupia, czy po prostu taka odważna, jednak bardziej prawdopodobna jest głupota, tak przynajmniej myślał. Nana siedziała wciąż na ciele mężczyzny, bawiła się płatem jego ucha, śmiejąc przy tym wesoło, jednak pirat nie przejmował się tym, patrzył wciąż w " kotołaka" [xD], czekając na jej ostateczną decyzję.

[Yokai]

Dziewczyna dotknęła policzka w który została uderzona. Chciała być odważna, ale bała się kolejnego ruchu chłopaka. Z wyglądu nie widać było, że jest taki, wyglądał raczej na sympatycznego, ale pozory mylą. Uśmiechnęła się głupawo.
- Nie zdejmę ubrań , nie jestem do tego zdolna. Sam to zrób jeśli się nie boisz.
Chciała udawać głupią chociaż wiedziała, że chłopak jest zdolny zdjąć jej ubrania, ale nie poddawała się.

Dziewczyna dotknęła policzka w który została uderzona. Chciała być odważna, ale bała się kolejnego ruchu chłopaka. Z wyglądu nie widać było, że jest taki, wyglądał raczej na sympatycznego, ale pozory mylą. Uśmiechnęła się głupawo.
- Nie zdejmę ubrań , nie jestem do tego zdolna. Sam to zrób jeśli się nie boisz.
Chciała udawać głupią chociaż wiedziała, że chłopak jest zdolny zdjąć jej ubrania, ale nie poddawała się.

[Aleksander]

Nagle krew w żyłach dziewczyny zaczęła się robić zimniejsza, jej ręce nabrały koloru czystej purpury, a ona miała delikatnie problemy z poruszaniem się, z jakiego powodu? Pan Aleksander kontrolował wodę, a człowiek w części składa się z wody, nawet krew, a dokładniej osocze będące w niej, było złożone w kilkunastu procentach z wody. Wyciągnął szable z pokrowca, po czym ruszył kilka razy umiejetnie nadgarstkiem, co spowodowało spadnięcie bluzki, oraz spodni z dziewczyny, a sznurówki rozcięte zostały na pół, czyli prościej mówiąc, buty pospadały by jej z nóg gdyby próbowała uciekać. Schował miecz do pochwy, po czym przybliżył się do Yokai, robiło się jej już cieplej, też za sprawą marionetkarza, liznął delikatnie jej wargę, uważając jednak na kły, a prawą rękę uniósł na wysokość jej piersi, ściskając je delikatnie, w końcu dziewczyna była taka odważna, więc takie głupoty też przeżyje.

Nagle krew w żyłach dziewczyny zaczęła się robić zimniejsza, jej ręce nabrały koloru czystej purpury, a ona miała delikatnie problemy z poruszaniem się, z jakiego powodu? Pan Aleksander kontrolował wodę, a człowiek w części składa się z wody, nawet krew, a dokładniej osocze będące w niej, było złożone w kilkunastu procentach z wody. Wyciągnął szable z pokrowca, po czym ruszył kilka razy umiejetnie nadgarstkiem, co spowodowało spadnięcie bluzki, oraz spodni z dziewczyny, a sznurówki rozcięte zostały na pół, czyli prościej mówiąc, buty pospadały by jej z nóg gdyby próbowała uciekać. Schował miecz do pochwy, po czym przybliżył się do Yokai, robiło się jej już cieplej, też za sprawą marionetkarza, liznął delikatnie jej wargę, uważając jednak na kły, a prawą rękę uniósł na wysokość jej piersi, ściskając je delikatnie, w końcu dziewczyna była taka odważna, więc takie głupoty też przeżyje.