[Wena]

Senna Zjawa mająca ponad 500 lat, a wciąż konsekwentnie wracająca do postaci dziecięcej też mogłaby być uznana za chorą psychicznie. Nie to jednak było istotne w tej chwili. O wiele większe miało znaczenie gdzie kobiety szły. Niemal pewne było, że drzewo, w którym dziewczyna spała nie było ich celem. Skąd Neige miałaby go znać? I przede wszystkim ruszyła w zupełnie inną stronę niż ta, z której Ashe przyszła.
- Razem wyruszmy w świat! Będziemy zwiedzać i poznawać nawet najodleglejsze Krainy, może nawet narysujesz mi piracki okręt! Słyszałam, że ktoś je widział! - Mówiła to z wręcz dziecięcym entuzjazmem, nie przejmując się tym, że przyjdzie czas, gdy ktoś powie jej, że to szaleństwo. Zresztą wtedy ujrzy jej kły. Długo jeszcze jednak planowała gdzie teraz się udadzą. Zakończyła jednak tylko na tym, że jej towarzyska powinna chyba najpierw zadbać o siebie, a dopiero następnie zaczną zwiedzenie. I tu pojawił się w główce Weny ogromny problem, gdzie też się udać? Może skorzysta z tych jeżdżących domków zwanych pociągami i pojedzie aż do Miasta Lalek, gdzie mieszkała ostatnio? Tam u tego malarza, którego krew wypiła, gdy odmówił namalowania jej czerwonego kapturka w kapturku z futra lisa? W zasadzie to po prostu odmówił malowania, lecz Wena wiedziała czego by zażądała, gdyby została wysłuchana!

<zt x2>