[Arnav]

Willa Letargu to dwupiętrowy budynek z wieloma pomieszczeniami. Mieści się on na rubieżach miasta, dzięki czemu jego okolica jest spokojna. Przekraczając jej próg poczujemy się jak w zupełnie innym świecie. Wnętrze willi jest przytulne i sprawia wrażenie jakby skrywała w swoich murach setki różnych historii albo raczej snów. Wszystko to okrasza mgiełka tajemniczości oraz senności która to jedynie dodaje temu miejscu klimatu.

Na pieszym piętrze znajdziemy łazienkę z sporą wanną oraz prysznic, natomiast w pomieszczeniu obok znajdziemy toaletę. jest tutaj jeszcze obszerny salon w którym znajdziemy min. kanapę, kino domowe, fotele oraz wieżę do słuchania muzyki. Kolejnym pomieszczeniem jest galeria w której właściciel swoje prace a obok niej jest jego pracownia w której jak łatwo się domyśleć trzyma on niedokończone prace oraz te nad którymi obecnie pracuje. Następna w kolejności jest siłownia która to sąsiaduje z pokojem muzycznym. Zawiera on liczne instrumenty a nawet scenę do występów, nie zapominając o oświetleniu i niezbędnym sprzęcie. Należy też wspomnieć o tutejszej kuchni która jest dobrze zaopatrzona. Sąsiaduje z nią jadalnia oraz spiżarnia do której wejdziemy jedynie przez kuchnię. Ostatnia w kolejce jest biblioteka w której każdy wielbiciel książek znajdzie coś dla siebie. Nie można oczywiście zapomnieć o pokojach dla służby, które to są na chwilę obecną puste.

Na drugim pietrze znajdziemy pięć dużych pokoi czy jak kto woli sypialni oraz dwie garderoby, męska i żeńska. Pokój Arnava znajduje się najbliżej schodów prowadzących na dół i znajdziemy w nim jego łózko oraz szafkę nocną wraz z stojacą na niej lampką. Ostatnim miejscem jest "gabinet" w którym obecnie trzyma on swoje biurko z krzesłem.

Dodane po 21 minutach:

Jak to bywa podróż była szybka udana oraz udana, a dokładniej mówiąc to oboje znaleźli się w łazience, ale cóż nie był to przypadek, po prostu nie chciał komplikować sprawy z wyborem miejsca lądowania. Arnav momentalnie otworzył drzwi i wyszedł z łazienki.
-Witam w moim domu Madam. Powiedział do niej z uśmiechem po czym kontynuował.
-Teraz do garderoby. Dodał i ruszył spokojnie do miejsca docelowego aby zmienić swoje ubranie.

Willa Letargu to dwupiętrowy budynek z wieloma pomieszczeniami. Mieści się on na rubieżach miasta, dzięki czemu jego okolica jest spokojna. Przekraczając jej próg poczujemy się jak w zupełnie innym świecie. Wnętrze willi jest przytulne i sprawia wrażenie jakby skrywała w swoich murach setki różnych historii albo raczej snów. Wszystko to okrasza mgiełka tajemniczości oraz senności która to jedynie dodaje temu miejscu klimatu.

Na pieszym piętrze znajdziemy łazienkę z sporą wanną oraz prysznic, natomiast w pomieszczeniu obok znajdziemy toaletę. jest tutaj jeszcze obszerny salon w którym znajdziemy min. kanapę, kino domowe, fotele oraz wieżę do słuchania muzyki. Kolejnym pomieszczeniem jest galeria w której właściciel swoje prace a obok niej jest jego pracownia w której jak łatwo się domyśleć trzyma on niedokończone prace oraz te nad którymi obecnie pracuje. Następna w kolejności jest siłownia która to sąsiaduje z pokojem muzycznym. Zawiera on liczne instrumenty a nawet scenę do występów, nie zapominając o oświetleniu i niezbędnym sprzęcie. Należy też wspomnieć o tutejszej kuchni która jest dobrze zaopatrzona. Sąsiaduje z nią jadalnia oraz spiżarnia do której wejdziemy jedynie przez kuchnię. Ostatnia w kolejce jest biblioteka w której każdy wielbiciel książek znajdzie coś dla siebie. Nie można oczywiście zapomnieć o pokojach dla służby, które to są na chwilę obecną puste.

Na drugim pietrze znajdziemy pięć dużych pokoi czy jak kto woli sypialni oraz dwie garderoby, męska i żeńska. Pokój Arnava znajduje się najbliżej schodów prowadzących na dół i znajdziemy w nim jego łózko oraz szafkę nocną wraz z stojacą na niej lampką. Ostatnim miejscem jest "gabinet" w którym obecnie trzyma on swoje biurko z krzesłem.

Dodane po 21 minutach:

Jak to bywa podróż była szybka udana oraz udana, a dokładniej mówiąc to oboje znaleźli się w łazience, ale cóż nie był to przypadek, po prostu nie chciał komplikować sprawy z wyborem miejsca lądowania. Arnav momentalnie otworzył drzwi i wyszedł z łazienki.
-Witam w moim domu Madam. Powiedział do niej z uśmiechem po czym kontynuował.
-Teraz do garderoby. Dodał i ruszył spokojnie do miejsca docelowego aby zmienić swoje ubranie.

[Yokai]

Dziewczyna wylądowała w łazience razem z Arnavem.
-Żartujesz? To twój dom?
Była pełna podziwu, dom był wielki i piękny.
- Oczywiście , chodźmy.
Dodała uśmiechając się lekko.

Dziewczyna wylądowała w łazience razem z Arnavem.
-Żartujesz? To twój dom?
Była pełna podziwu, dom był wielki i piękny.
- Oczywiście , chodźmy.
Dodała uśmiechając się lekko.

[Arnav]

Droga do garderoby nie była rzecz jasna długa, ale nadal musieli wejść po schodach ,aby się tam dostać. Niebawem oboje przekroczyli próg garderoby a wewnątrz były szafy oraz inne schowki na ubrania. Chłopak z marszu przeszedł do ich otwierania oraz szukania ubrania na dziś. Większość z ubrań była utrzymywana w klasycznym biało-czarnym stylu ale były też normalne ubrania oraz bardziej cudaczne. Przezorny zawsze ubezpieczony, a Arnav wolał być przygotowany tak na wszelki wypadek.
-Co byś Skarbie wybrała? Spytał ją spokojnym oraz łagodnym tonem głosu.

Droga do garderoby nie była rzecz jasna długa, ale nadal musieli wejść po schodach ,aby się tam dostać. Niebawem oboje przekroczyli próg garderoby a wewnątrz były szafy oraz inne schowki na ubrania. Chłopak z marszu przeszedł do ich otwierania oraz szukania ubrania na dziś. Większość z ubrań była utrzymywana w klasycznym biało-czarnym stylu ale były też normalne ubrania oraz bardziej cudaczne. Przezorny zawsze ubezpieczony, a Arnav wolał być przygotowany tak na wszelki wypadek.
-Co byś Skarbie wybrała? Spytał ją spokojnym oraz łagodnym tonem głosu.

[Yokai]

Yokai poszła za Arnavem do garderoby. Dom był niesamowity, piękny i duży , nie wiedziała, że jej ukochany jest bogaty, ale nie zwracała na to uwagi. Kochała go nawet , gdy tego nie wiedziała , a to jej nie przeszkadzało ani trochę, bo nic innego do Niego nie czuła oprócz miłości no i oczywiście troski o Niego. W kńcu dotarli do garderoby i przyglądała się tylko jak jej chłopak szukał czegoś do ubrania.
- Nie wiem Skarbie. Wybierz coś w czym Ci będzie dobrze, mi i tak się podoba twój styl ubierania więc to mi nie robi żadnej różnicy, ale jak już bym miała wybrać to jakąś koszulę na luzie i po prostu najzwyczajne , dżinsowe spodnie.
Zrobiła do Niego słodką minę aż sama z siebie się zarumieniła. Może dlatego, że ma tak wyjątkowego chłopaka? Na pewno coś od Niego ją tak podniecało.

Yokai poszła za Arnavem do garderoby. Dom był niesamowity, piękny i duży , nie wiedziała, że jej ukochany jest bogaty, ale nie zwracała na to uwagi. Kochała go nawet , gdy tego nie wiedziała , a to jej nie przeszkadzało ani trochę, bo nic innego do Niego nie czuła oprócz miłości no i oczywiście troski o Niego. W kńcu dotarli do garderoby i przyglądała się tylko jak jej chłopak szukał czegoś do ubrania.
- Nie wiem Skarbie. Wybierz coś w czym Ci będzie dobrze, mi i tak się podoba twój styl ubierania więc to mi nie robi żadnej różnicy, ale jak już bym miała wybrać to jakąś koszulę na luzie i po prostu najzwyczajne , dżinsowe spodnie.
Zrobiła do Niego słodką minę aż sama z siebie się zarumieniła. Może dlatego, że ma tak wyjątkowego chłopaka? Na pewno coś od Niego ją tak podniecało.

[Arnav]

Można powiedzieć ze był bogaty, bo była w tym prawda. Poza tym był on oszczędny a przez to skąpy, a już zwłaszcza dla samego siebie. Ostatecznie był oto lepsze niż rozrzutność, a poza tym miał sporo czasu na zarobienie oraz zebranie swojego majątku. Arnav bardzo uważnie wysłuchał tego co miała do powiedzenia. To co powiedziała uspokoiło go i dało nieco do myślenia Widząc słodki uśmiech dziewczyny, on także się do niej uśmiechnął oraz dostał wypieków na policzkach. Gdyby byłą z czekolady to po prostu by ją zjadł, chociaż z drugiej strony byłoby mu szkoda zjeść takie cudo. Była wyjątkowa i kochał ją naprawdę mocno. Niemniej szukał dalej i po paru minutach znalazł. Było to ubranie wyglądające jak to które nosił Upiór z Opery. Miał on nawet maskę która zasłaniała twarz i nie wyrażała żadnych emocji. W zasadzie maska
nie miała twarzy, a jedynie dziurki na oczy. Połowa jej byłą czarna a druga była biała. Chłopak zabrał ubranie i przebrał się w nie po czym zaprezentował się dziewczynie.
-Co myślisz? Spytał ją nie zakładając maski.

Można powiedzieć ze był bogaty, bo była w tym prawda. Poza tym był on oszczędny a przez to skąpy, a już zwłaszcza dla samego siebie. Ostatecznie był oto lepsze niż rozrzutność, a poza tym miał sporo czasu na zarobienie oraz zebranie swojego majątku. Arnav bardzo uważnie wysłuchał tego co miała do powiedzenia. To co powiedziała uspokoiło go i dało nieco do myślenia Widząc słodki uśmiech dziewczyny, on także się do niej uśmiechnął oraz dostał wypieków na policzkach. Gdyby byłą z czekolady to po prostu by ją zjadł, chociaż z drugiej strony byłoby mu szkoda zjeść takie cudo. Była wyjątkowa i kochał ją naprawdę mocno. Niemniej szukał dalej i po paru minutach znalazł. Było to ubranie wyglądające jak to które nosił Upiór z Opery. Miał on nawet maskę która zasłaniała twarz i nie wyrażała żadnych emocji. W zasadzie maska
nie miała twarzy, a jedynie dziurki na oczy. Połowa jej byłą czarna a druga była biała. Chłopak zabrał ubranie i przebrał się w nie po czym zaprezentował się dziewczynie.
-Co myślisz? Spytał ją nie zakładając maski.

[Yokai]

Dziewczyna obejrzała dokładnie chłopaka.
- Jest świetne. Bardzo mi się podoba Skarbie.
Chciała dodać mu otuchy, ale oczywiście jego strój jej się podobał i to bardzo. Całkiem nie wiedziała co jej chodziło po głowie, po prostu wpatrywała się w Niego jak w obrazek uśmiechając się pod nosem.
- Rozumiem, że nocujemy dziś u Ciebie?
Spytała zadziornie po czym podeszła do Niego i pocałowała go czule w usta, rumieniąc się.

Dziewczyna obejrzała dokładnie chłopaka.
- Jest świetne. Bardzo mi się podoba Skarbie.
Chciała dodać mu otuchy, ale oczywiście jego strój jej się podobał i to bardzo. Całkiem nie wiedziała co jej chodziło po głowie, po prostu wpatrywała się w Niego jak w obrazek uśmiechając się pod nosem.
- Rozumiem, że nocujemy dziś u Ciebie?
Spytała zadziornie po czym podeszła do Niego i pocałowała go czule w usta, rumieniąc się.

[Arnav]

-Dobrze wiedzieć.
Odpowiedział jej z uśmiechem i patrząc na nią z troską. Jej opinia była w tej sprawie najważniejsza, ale w końcu to jej się chciał podobać a zdanie innych było nieistotne. Inna sprawa że w tym świecie bywały indywidua z bardziej cudacznych strojach niż on. Chłopak objął Yokai i odwzajemnił jej pocałunek.
-Owszem, skoro już cie porwałem. Odpowiedział jej i również był czerwony na twarzy, ale walić to, po prostu okazywał jej swoje uczucia, a i przy okazji patrzył na nią z uwielbieniem. W następnej kolejności pocałował ją czule po czym spojrzał jej w oczy.
-Gdzie byś chciała iść?

-Dobrze wiedzieć.
Odpowiedział jej z uśmiechem i patrząc na nią z troską. Jej opinia była w tej sprawie najważniejsza, ale w końcu to jej się chciał podobać a zdanie innych było nieistotne. Inna sprawa że w tym świecie bywały indywidua z bardziej cudacznych strojach niż on. Chłopak objął Yokai i odwzajemnił jej pocałunek.
-Owszem, skoro już cie porwałem. Odpowiedział jej i również był czerwony na twarzy, ale walić to, po prostu okazywał jej swoje uczucia, a i przy okazji patrzył na nią z uwielbieniem. W następnej kolejności pocałował ją czule po czym spojrzał jej w oczy.
-Gdzie byś chciała iść?

[Yokai]

- Wiesz, że za porwanie jest kara?
Stała ciągle przy nim robiąc słodką minę i rumieniąc się.
- Oczywiście ja Ci nic nie mogę zrobić, bo pozwoliłam Ci abyś mnie porwał, ale zważając na to to akurat mi należy się nagroda.
Podeszła do drzwi od garderoby i oparła się o nie.
- Nie musimy nigdzie iść. Możemy fajnie spędzić czas tutaj. Na dworze zimno, a ja nie wzięłam żadnych ciepłych rzeczy do tego. Czekam na propozycje.
Uśmiechnęła się zadziornie i wpatrywała się w Arnava.

- Wiesz, że za porwanie jest kara?
Stała ciągle przy nim robiąc słodką minę i rumieniąc się.
- Oczywiście ja Ci nic nie mogę zrobić, bo pozwoliłam Ci abyś mnie porwał, ale zważając na to to akurat mi należy się nagroda.
Podeszła do drzwi od garderoby i oparła się o nie.
- Nie musimy nigdzie iść. Możemy fajnie spędzić czas tutaj. Na dworze zimno, a ja nie wzięłam żadnych ciepłych rzeczy do tego. Czekam na propozycje.
Uśmiechnęła się zadziornie i wpatrywała się w Arnava.

[Arnav]

-Obiło się mi o uczy.
Jej słodka mina powodowała u niego uśmiech, pomijając już sam fakt że był nią oczarowany.
-Hmm jest w tym racja jeśli na to spojrzeć w ten sposób.
Odpowiedział Yokai udając zamyślenie, lecz miała ona rację i powinien ją za to sowicie wynagrodzić, aby zrekompensować jej tym samym tą "krzywdę".
-Na początek Kochanie mogłabyś mi pozować do mojego najnowszego obrazu lub możemy poszukać zajęcia w pokoju muzycznym Pomysłów trochę miał. ale mieli też trochę czasu do zabicia.

-Obiło się mi o uczy.
Jej słodka mina powodowała u niego uśmiech, pomijając już sam fakt że był nią oczarowany.
-Hmm jest w tym racja jeśli na to spojrzeć w ten sposób.
Odpowiedział Yokai udając zamyślenie, lecz miała ona rację i powinien ją za to sowicie wynagrodzić, aby zrekompensować jej tym samym tą "krzywdę".
-Na początek Kochanie mogłabyś mi pozować do mojego najnowszego obrazu lub możemy poszukać zajęcia w pokoju muzycznym Pomysłów trochę miał. ale mieli też trochę czasu do zabicia.

[Yokai]

Dziewczyna uśmiechała się ciągle do ukochanego.
- Zawsze interesowałam się sztuką, więc pozowanie do obrazu jak najbardziej mi odpowiada.
Podeszła do Arnava i chwyciła go za ręce.
- Nie wiedziałam, że jestem twoją inspiracją Skarbie.
Zarumieniła się i pocałowała go lekko w policzek.

Dziewczyna uśmiechała się ciągle do ukochanego.
- Zawsze interesowałam się sztuką, więc pozowanie do obrazu jak najbardziej mi odpowiada.
Podeszła do Arnava i chwyciła go za ręce.
- Nie wiedziałam, że jestem twoją inspiracją Skarbie.
Zarumieniła się i pocałowała go lekko w policzek.

[Arnav]

-Myślę Kochanie że nawet nazwanie Cię muzą jest zbyt proste aby określić jak bardzo mnie inspirujesz.
Powiedział do dziewczyny łagodnym oraz czułym tonem głosu po czym delikatnie ścisnął jej dłoń. Nadal był czerwony na warzy ,ale po pewnym czasie i to wróci do normy, choć przy niej jego serce i tak wariowało.
-Proszę za mną.
Powiedział po chwili do swojej najdroższej i nadal trzymając jej dłoń oboje udali się do pracowni gdzie jak zwykle były pędzle, wszelkie farby, płótna, bloki oraz obrazy które wymagały dokończenia Chłopak przygotował sobie płótno, pędzel oraz farby bez których ani rusz.
-Hmm, jak byś chciała abym cię namalował?
Spytał po chwili Yokai uśmiechając się do niej i obserwując ją aby wybrać sposób w jaki ją uwieczni.

-Myślę Kochanie że nawet nazwanie Cię muzą jest zbyt proste aby określić jak bardzo mnie inspirujesz.
Powiedział do dziewczyny łagodnym oraz czułym tonem głosu po czym delikatnie ścisnął jej dłoń. Nadal był czerwony na warzy ,ale po pewnym czasie i to wróci do normy, choć przy niej jego serce i tak wariowało.
-Proszę za mną.
Powiedział po chwili do swojej najdroższej i nadal trzymając jej dłoń oboje udali się do pracowni gdzie jak zwykle były pędzle, wszelkie farby, płótna, bloki oraz obrazy które wymagały dokończenia Chłopak przygotował sobie płótno, pędzel oraz farby bez których ani rusz.
-Hmm, jak byś chciała abym cię namalował?
Spytał po chwili Yokai uśmiechając się do niej i obserwując ją aby wybrać sposób w jaki ją uwieczni.

[Yokai]

- Dziękuję. Nie wiedziałam, że jestem twoją muzą, chociaż mogłam się domyślić.
Poszła za swoim ukochanym trzymając go za rękę. Gdy weszli do pracowni tylko rozglądnęła się w koło widząc same płótna, farbki i pędzle.
- Nie wiem. Sam wybierz. Ja zrobię dla Ciebie wszystko.
Uśmiechnęła się i zarumieniła jednocześnie.

- Dziękuję. Nie wiedziałam, że jestem twoją muzą, chociaż mogłam się domyślić.
Poszła za swoim ukochanym trzymając go za rękę. Gdy weszli do pracowni tylko rozglądnęła się w koło widząc same płótna, farbki i pędzle.
- Nie wiem. Sam wybierz. Ja zrobię dla Ciebie wszystko.
Uśmiechnęła się i zarumieniła jednocześnie.

[Arnav]

Chłopak uważnie wysłuchał tego co miała do powiedzenia jego wybranka, a w odpowiedzi przytulił ją i delikatnie pocałował w oczy oraz czoło.
-Wystarczy mi Twoja miłość oraz to że istniejesz, ale bardzo Ci dziękuje. Powiedział do niej łagodnym oraz spokojnym tonem głosu po czym ją puścił i podał dziewczynie krzesło, aby na nim usiadła.
-Zrelaksuj się proszę lub przyjmij wygodna dla siebie pozycję lub pzsę. Dodał po chwili po czym poczekał aż jego luba się przygotuje, a on sam zaczął ją malować.

Chłopak uważnie wysłuchał tego co miała do powiedzenia jego wybranka, a w odpowiedzi przytulił ją i delikatnie pocałował w oczy oraz czoło.
-Wystarczy mi Twoja miłość oraz to że istniejesz, ale bardzo Ci dziękuje. Powiedział do niej łagodnym oraz spokojnym tonem głosu po czym ją puścił i podał dziewczynie krzesło, aby na nim usiadła.
-Zrelaksuj się proszę lub przyjmij wygodna dla siebie pozycję lub pzsę. Dodał po chwili po czym poczekał aż jego luba się przygotuje, a on sam zaczął ją malować.

[Yokai]

- Proszę bardzo.
Dziewczyna także przytuliła się to Arnava po czym zauważyła jak podsuwa jej krzesło.
- Dobrze, tylko sama nie wiem jak mam to zrobić. Nigdy wcześniej nie pozowałam do obrazu.
Zaśmiała się cicho i po prostu usiadła na krześle.
- Rób co masz robić , ja nie mam pomysłu.

- Proszę bardzo.
Dziewczyna także przytuliła się to Arnava po czym zauważyła jak podsuwa jej krzesło.
- Dobrze, tylko sama nie wiem jak mam to zrobić. Nigdy wcześniej nie pozowałam do obrazu.
Zaśmiała się cicho i po prostu usiadła na krześle.
- Rób co masz robić , ja nie mam pomysłu.

[Arnav]

-Naprawdę? -Mnie tam wyglądasz na super modelkę, ale cóż nie ejst to żadnym problemem.
Powiedział do dziewczyny uśmiechając się do niej po czym poważnie pomyślał nad tym jak powinien ją namalować.
-Hmm wyobraź sobie że siedzisz na krześle, czekając w kolejce np. do jakiegoś ważnego kastingu od którego zależy twoja kariera lub życie.
Powiedział do niej wychylając się za płótna po czym czekał aż jego anielica zrobi
co powiedział, aby zacząć malować. Chciał uwiecznić jej zdenerwowanie i przelać te uczucia na płótno. Młodzieniec skrupulatnie malował uosobienie swojego natchnienia aż do momentu w którym skończył.

-Naprawdę? -Mnie tam wyglądasz na super modelkę, ale cóż nie ejst to żadnym problemem.
Powiedział do dziewczyny uśmiechając się do niej po czym poważnie pomyślał nad tym jak powinien ją namalować.
-Hmm wyobraź sobie że siedzisz na krześle, czekając w kolejce np. do jakiegoś ważnego kastingu od którego zależy twoja kariera lub życie.
Powiedział do niej wychylając się za płótna po czym czekał aż jego anielica zrobi
co powiedział, aby zacząć malować. Chciał uwiecznić jej zdenerwowanie i przelać te uczucia na płótno. Młodzieniec skrupulatnie malował uosobienie swojego natchnienia aż do momentu w którym skończył.