[Yako]

Uśmiechnął się zadowolony, widząc jak Cień łapie włócznię i ustawia się odpowiednio - właśnie tak, a ta jest idealna dla Ciebie - powiedział spoglądając czule na ukochanego. Widział, że nie poprawia rąk, nie przebiera palcami. Tak więc leżała dobrze w jego dłoniach. Na pewno będzie mu trudno przestawić się na coś tak długiego, ale tym zajmie się już sam Kitsune.
Wziął ćwiczebny sztylet i zważył go w dłoni po czym podrzucił kilka razy - myślę, że na razie wytrzymam - zaśmiał się po czym odłożył sztylet na blat. Wierzył w wiedzę ukochanego więc skoro on nie zgłaszał obiekcji co do tej broni to sam nie miał takiego zamiaru.
Zmarszczył brwi, słysząc pytanie Cienia - a coś było nie tak z poprzednią? - zapytał. Widząc jednak, że jego kochanek unika jego wzroku, spojrzał groźnie na sklepikarza, który od razu znalazł wymówkę i zniknął na zapleczu. Chwycił delikatnie brodę rudzielca i zmusił by ten spojrzał mu w oczy - Gaw czy coś się stało? Zachowujesz się dziś jakoś dziwnie, a do tego zastanawiasz się nad kupnem kuszy...myślałem, że byłeś z tamtej zadowolony - powiedział, a w jego oczach można było dostrzec smutek oraz zmartwienie.
Pogładził go palcem po boku jego bladej szczęki. Spoglądał mu głęboko, w jego dziwne oczy - jeśli wiesz, że będziesz zadowolony to powinieneś ją wziąć. Chyba, że... jest coś co sprawia, że nie jesteś pewny? - przeniósł dłoń na jego głowę i uśmiechnął się - chcę, żebyś był zadowolony ze swojego wyboru, więc jeśli ją chcesz to nie wahaj się - dodał jeszcze po czy wziął włócznię, przeznaczoną dla Gawa i ruszył w kierunku lady, dając ukochanemu czas do rozmysłu. Sam jednak się martwił, że rudzielec nie będzie chciał jej przyjąć. Nie wiedział jednak skąd właściwie wzięły się te wątpliwości.
- Poza tym...tamta była wykonywana na specjalne zamówienie. Chciałbyś, żeby ktoś inny kupił coś tak wyjątkowego? - zapytał jeszcze, nie odwracając się już jednak do Cienia.

[Gawain Keer]

Nie lubił być na świeczniku, a tutaj stał jak do zdjęcia z kawałem drewna przy jakimś obcym facecie. Wiedział, że bardziej będzie się wstydził ćwicząc z Yako. Już dawno odzwyczaił się od nauczycieli i jakoś za nimi nie tęsknił. Mimo wszystko chciał trenować z demonem. Brunet bardzo się w to zaangażował i sprawiało mu to wyraźną radochę.
Gawain spoglądał jak Kitsune podrzuca drewniany sztylet. Niech tak spróbuje z prawdziwym, to będzie mógł kozaczyć. Rozmaite sztuczki mogły przydać się do zastraszenia przeciwnika, wyrywania piękności w barach lub wygrywania zakładów, ale poza tymi zastosowaniami były kompletnym bzdetem. Przynajmniej pozwalały zabić czas, a tego demon miał pod dostatkiem.
Sklepikarzowi nagle coś wypadło i koniecznie musiał coś sprawdzić, ale Keerowi to nie przeszkadzało. Każdy musi doglądać swojego interesu, a on właśnie zyskał chwilę do namysłu. - Nieee... - bąknął zdawkowo, wzruszając ramionami, ale nadal stał zgarbiony, z oczyma wbitymi gdzieś w podłogę lub atrapę. Lusian ujął go za podbródek, a on przewrócił oczami i westchnął zmęczony tym wszystkim - Tamta była dobra - powiedział stanowczo i pewnie. Złapał bruneta za dłoń i opuścił ją, gdy ten zaczął go gładzić - Właśnie. Byłem - zacisnął usta i mocno zacisnął zęby w złości, po czym odwrócił się od kochanka. - Jest doskonała - stwierdził sucho, podchodząc do kuszy. Założył ręce na piersi. Jakoś nie był przekonany. To przecież kopia. Podróba i tyle. Technicznie niczym nie odstawała od pierwowzoru. Chłodny umysł mówił, że lepszego wyboru nie ma, ale gorące serce trzymało go na uwięzi.
Spojrzał na Yako i przez chwilę trwał w bezruchu, by w końcu do niego podejść i oprzeć się o ladę przodem do niego - Dlatego nie chcę tej. Tamta była od ciebie. Naprawdę specjalna. Co niby ma w sobie ta, skoro to seryjna produkcja? - wyszeptał. Nie rozumiał, czemu Yako się tak przy niej upierał. Bo nie musiałby czekać na kuszę? Co za różnica? I tak był na zwolnieniu, mógł sobie pozwolić na cały tydzień oczekiwania.

[Yako]

Zmarszczył brwi słysząc wymijającą odpowiedź. Coś było ewidentnie nie tak, ale nie umiał powiedzieć co. Gawain niestety nie miał zamiaru mu pomóc w dojściu do tego.
Widział jak Cień bije się zam ze sobą. Chciał tę kuszę, ale jednocześnie jej nie chciał. Demon go rozumiał. Sam miałby takie wątpliwości, gdyby zniszczył swoją Naginatę. Przyglądał się rudzielcowi jak ten ponownie ogląda przygotowaną broń.
Westchnął smutno i podszedł do niego, obejmując go od tyłu. Nie martwił się tym, że ktoś ich zobaczy. Sklepikarz nie odważy się wejść, póki go nie zawołają. Sklep nie miał okien, a jeśli ktoś będzie chciał tam wejść, to demon usłyszy go zanim ten otworzy drzwi wystarczająco szeroko by cokolwiek zobaczyć.
Uśmiechnął się do siebie, wtulając nos w ryże włosy ukochanego - naprawdę myślisz, że taką broń dałoby się robić seryjnie? - zapytał cicho, przymykając swoje błękitne oczy - uwierz mi, że ten sklepikarz, nie cierpi robić dwa razy tej samej broni. Każda jest inna nawet te, które robi na szybko, żeby je tak tylko sprzedać - wymruczał i przytulił do siebie Cienia mocniej - wiem, że tamta się wiąże ze wspomnieniami, ale tą możesz zdobyć nowe - dodał - a co w niej specjalnego? - zapytał jeszcze i nachylił się do jego ucha - to, że jest zamawiana specjalnie dla Ciebie i jeśli jej nie kupimy i tak zostanie zmieniona w pył - wymruczał i ucałował go w polik po czym odsunął się, poruszając leniwie swoją kitą.
- To jak? Wracamy dziś do domu tylko z tymi drewnianymi kijami czy może z nową zabaweczką też? - zapytał uśmiechając się miło - zrobienie graweru potrwa moment więc jeśli chcesz to możesz go jeszcze domówić - powiedział. Nie miał pewności, czy rudzielec weźmie akurat tę kuszę, ale naprawdę miał taką nadzieję. Chciał, żeby Gaw miał coś co będzie przydatne i na pewno mu pomoże. Nie chciał by chodził z jakąś byle jaką bronią. Chciał by w końcu się rozchmurzył i uśmiechnął do niego. Chciał by cieszył się z tego, że wrócił...

[Gawain Keer]

Zadrżał przytulony przez demona i złapał go za nadgarstki. Przez swoje rozkojarzenie nie zorientował się, że sklepikarz dobrze znał się z demonem i nie wejdzie nieproszony. - Co ty robisz?! - wycedził przez zęby i szarpnął się w ramionach bruneta, chcąc wyswobodzić się z jego uścisku, lecz zatrzymał się gdzieś w połowie pod wpływem jego słów. Był tak blisko. Ciepły, żywy, prawdziwy i jedyny. Gawain zmrużył oczy, a jego oddech lekko przyspieszył. Co miał na to wszystko powiedzieć? Jak bronić się przed kimś takim? Chciał się wyrwać, wiercił się, ale demon był tylko bliżej i nadal wtłaczał w niego swój słodki jad. Dopiero pocałunek podziałał na niego jak kubeł zimnej wody. Czując, że ramiona Yako zaciśnięte wokół niego rozluźniają się, odepchnął mężczyznę mocno, a sam wylądował na blacie, bo kolana mu zmiękły. Policzki płonęły, jak jeszcze nigdy wcześniej, a do tego zrobiło mu się gorąco, ale i tak nasunął golf aż na nos, po czym bez słowa stanął na równe nogi, porwał kuszę i poszedł znaleźć sprzedawcę.
Miał w dupie to, co facet o nim pomyśli. Chciał tę cholerną kuszę! Pomyśleć, że Lis go tak wrobił! Mógł mu powiedzieć, a nie bawić się w podchody, ale niech będzie! Zwycięstwo należało do niego. Poprosił o grawer, inny niż poprzedni, po czym wrócił do Yako. Patrzył na niego spod byka z naburmuszoną miną. Za to wewnątrz cieszył się jak dziecko. Podszedł do zakupów i swojego ostudzonego już grzańca, po czym wychylił kubek w paru dużych łykach. - Jesteś niemożliwy... - wychrypiał kręcąc głową i otarł usta wierzchem dłoni - Nie mogłeś mi powiedzieć? Teraz czekaj tu sobie na grawer! - przykucnął i przywołał Furora do siebie, klepiąc się po udach. - No chodź. Może nie masz przeciwstawnych kciuków, ale przynajmniej nie jesteś takim łobuzem jak ten Lis, nawet jeśli kradniesz co popadnie - powiedział i wskazał palcem na Yako. Uśmiechnął się do ukochanego, ale nie wytrzymał jego spojrzenia zbyt długo. W głowie nadal miał mętlik, a serce łomotało jak oszalałe. Musiał się opanować, bo inaczej rzuci się na niego zaraz po wyjściu stąd.

[Yako]

Nie dał mu się wyrwać. Miał swoje do powiedzenia i chyba nie wytrzymałby już dłużej, czekając na możliwość przytulenia go. Naprawdę mu brakowało tej bliskości i mimo iż spędzili ze sobą noc to nadal nie było to samo. W szczególności, że poprzedniego dnia nie zaczęli zbyt dobrze.
Odsunął się, podnosząc ręce do góry w obronnym geście i uśmiechnął się niewinnie. Zaśmiał się jednak krótko, gdy Gaw porwał kusze i ruszył na zaplecze. Widział jak działa na rudzielca i gdyby nie jego umiejętności aktorskie, pewnie sam by tak wyglądał. Zarumieniony, z przyspieszonym oddechem. Z trudem to powstrzymywał ale Cień działał na niego naprawdę mocno. Jak nikt inny we wszystkich światach. Wiedział, że to ten jedyny i nie miał zamiaru go nigdzie wypuścić. Był jego i tylko jego.
Uniósł jedną brew, gdy Keer wrócił już z zaplecza - myślałem, że będziesz zły, że sam coś wybieram - prychnął i odwrócił wzrok. Oparł się o ladę i założył ręce na piersi. Poruszał ogonem na boki trochę nerwowo i czekał aż sklepikarz w końcu skończy i wyjdzie podając im cenę. Chciał już iść do domu i spędzić ten czas z rudzielcem, tak jak to powinni zrobić wczoraj. Dodatkowo...nabierał na niego ochoty, a to nie było zbyt znajome uczucie.
Prychnął słysząc słowa, kierowane do rudego lisa. Sam jednak się uśmiechnął widząc jak Gaw odwraca wzrok. Przynajmniej poprawił ukochanemu humor. W końcu się uśmiechał, a nie stał zgarbiony i naburmuszony tak jak przez cały wieczór.
Po kilku minutach sklepikarz wrócił z zamówieniem. Demon nawet nie pomyślał o tym, że Gaw będzie chciał inny grawer, dlatego nie zwrócił na niego uwagi. Porwał włócznie i spojrzał pytająco na ukochanego - to jak płacimy? Ja na pewno biorę te kijaszki i nawet nie próbuj protestować - powiedział władczym tonem. Jeśli tylko podzielili się wydatkami Yako zapłacił swoją część po czym porwał zakupy i przewiesił przez ćwiczebne włócznie, które oparł na ramieniu i czekał na rudzielca przy drzwiach mając nadzieję, że już wrócą do domu.

[Gawain Keer]

Yako mógł się śmiać, ile chciał. Będzie musiał odwdzięczyć się mu podobnym numerem. Jeszcze go popamięta. Był trochę zły, że mu nie powiedział. Nawet nie dał mu żadnej wskazówki ani nic! Nadal się boczył i kucał przy Furorze, głaszcząc zwierza, ale mimo wszystko był szczęśliwy. Choć przez chwilę. Gdzieś głęboko tkwiła w nim myśl, że Lis znów chce go kupić podarkami i bez przerwy mu słodzi, by uśpić jego czujność. Jeszcze wczoraj nawet nie wiedział, że stracił kuszę, za to zapomniał o zdziczałej Lani. Niby mógł robić to, by poprawić mu humor, odpłacić za krzywdy, ale nie tego potrzebował Keer.
Cień w dalszym ciągu pamiętał sny swojego żywiciela. Bał się kochać, bał się, że nie będzie potrafił okazać uczuć. Jakie miejsce w sercu demona mógł zajmować jeden rudy szczyl, którego prawie nic z nim nie łączyło? Pragnął zapewnień. Jakiegoś sygnału, że może im się udać. Jednak wtedy powinien powiedzieć o tym, kim jest. Yako powiedział mu o swojej aurze, tym jak się żywi, pokazał mu każdą swoją postać, wpuścił go do jego snów. Tylko, czy zrobiłby to samo, gdyby znał całą prawdę? Czy istniał ktokolwiek taki?
- Nie, przecież wcześniej też nie byłem jakoś bardzo - powiedział spokojnie i wstał, gdy sklepikarz wrócił z gotową kuszą. Ujął ją w dłonie. Prawie podskoczył w miejscu. Tym razem się do niej przymierzył, oglądał ją z każdej możliwej strony. Grawer również był idealny. Jastrząb został, lecz dołączył do niego biegnący przed nim lis. Uśmiechnął się do siebie i spojrzał na Yako. - Tym razem zapłacę za kuszę. Za sztylety również - odparł i jak powiedział, tak zrobił. Przewiesił kuszę przez ramię i wziął zapakowane bełty. Dobrze, że Lis zajął się zakupami, bo ramię i udo zaczynały dawać się mu we znaki. Wyciągnął blister i zażył tabletkę. Nie bał się, że lek zareaguje z alkoholem, którego nie wypił zbyt wiele. Większość odparowała, zanim trafiła do kubka. Włożył rękawiczki i skierował swe kroki do mieszkania. Nucił coś całą drogę i rzucał kamień Furorowi. Co jakiś czas spoglądał przez ramię na Yako i uśmiechał się lekko.

Z/T x2